 |
|
|  Δευτέρα 24/6
«The Irish Hellenic Society»
Η Κοινότητα των Ιρλανδών που αγαπά να ταξιδεύει στην Ελλάδα και μιλά την ελληνική γλώσσα
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Βρίσκονται στο πιο μακρινό άκρο της βορειοδυτικής Ευρώπης, σε ένα νησί όπου οι καιρικές συνθήκες δεν θυμίζουν καθόλου εκείνες της Μεσογείου, καθώς οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου: στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Τους ίδιους, όμως, τους χαρακτηρίζουν «μεσογειακό λαό του Βορρά», καθώς παρά το γεγονός ότι έμαθαν να ζουν στη βροχή και το κρύο, οι Ιρλανδοί είναι άνθρωποι που αγαπούν τον ήλιο, τη ζέστη, το τραγούδι, όπως και την μπύρα. Κάποιοι από αυτούς αγαπούν πολύ και την Ελλάδα. Τόσο πολύ, που εκτός από τα ταξίδια που πραγματοποιούν στη χώρα μας, μαθαίνουν και τη γλώσσα. Μάλιστα, από το 1962, στο Δουβλίνο υπάρχει μια κοινότητα φιλελλήνων Ιρλανδών, που αριθμεί σήμερα περίπου 110 μέλη. Φέρει τον τίτλο «The Irish Hellenic Society» και πρόεδρός της είναι ο Πάτρικ Σάμον (Patrick Sammon).
«Και όλοι εσείς δεν έχετε καμία σχέση με την Ελλάδα; Προγόνους; Συζύγους; Μακρινούς συγγενείς;» ήταν η ερώτηση που κλήθηκε να απαντήσει ο κ. Σάμον, προκειμένου να εξηγήσει πώς, παρότι τα ελληνικά είναι δύσκολη γλώσσα και η Ελλάδα απέχει αρκετά από την Ιρλανδία, υπάρχει μια ξεχωριστή κοινότητα Ιρλανδών, που γοητεύτηκε από την ιστορία και τον πολιτισμό της χώρας μας, έμαθε να μιλά τα ελληνικά και τα περισσότερα από τα μέλη της πηγαίνουν χρόνια διακοπές στην Ελλάδα.
Είναι άνθρωποι που τους ενδιαφέρει η ελληνική ιστορία, η ελληνική τέχνη και φυσικά η ελληνική γλώσσα. Άλλωστε η (αρχαία) ελληνική γλώσσα, όπως αναφέρει ο κ. Σάμον διδάσκεται στα πανεπιστήμια που βρίσκονται στην περιοχή του Δουβλίνου: το Trinity College, το University College Dublin και το πανεπιστήμιο του Maynooth. Ο ίδιος, μάλιστα, διδάσκει μαθήματα βυζαντινολογίας στο θερινό σχολείο IBGSS (International Byzantine Greek Summer School) του πανεπιστημίου Trinity, ενώ το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει βιβλίο αναφερόμενο στην ιστορία των Ιονίων νήσων («The Ionian Islands: Aspects of their History and Culture»/co-edited with Anthony Hirst, 2014).
«Εγώ διδάχτηκα ελληνικά στο σχολείο και μετά στο Πανεπιστήμιο, όπου σπούδασα αρχαία ελληνικά και λατινικά», αναφέρει σε άπταιστα ελληνικά ο κ. Σάμον. «Στο παρελθόν, ήμουν διπλωμάτης. Εργαζόμουν στη διπλωματική υπηρεσία της Ιρλανδίας. Δούλευα επί 35 χρόνια. Τώρα είμαι συνταξιούχος», προσθέτει.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
