 |
|
|  Πέμπτη 27/6
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την κρίση της λίρας, οι άνεργοι ακόμα "δεν μπορούν να ονειρευτούν"
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο Μουράτ Αμπί βρήκε δουλειά στις κατασκευές αφού μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη από την ανατολική Τουρκία πριν από τέσσερα χρόνια, σε έργα μεταξύ των οποίων και το νέο αεροδρόμιο της πόλης, το οποίο η κυβέρνηση παρουσίασε ως πυλώνα της οικονομικής ισχύος της χώρας.
Όμως ύστερα από μια ξαφνική κάμψη της ανάπτυξης, ο 26χρονος είναι άνεργος εδώ και εννέα μήνες και τώρα κοιμάται στα γραφεία του συνδικάτου του, καθώς δεν μπορεί πλέον να πληρώσει νοίκι.
«Νιώθω ντροπή, σαν αποτυχημένος. Δεν μπορώ να ονειρευτώ», δήλωσε ο Αμπί, που τρώει σε συσσίτια.
Δήλωσε ότι άφησε τη δουλειά του ως εργάτη στο αεροδρόμιο τον Οκτώβριο εξαιτίας των κακών εργασιακών συνθηκών και προσπάθησε να βρει άλλη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα καθώς πολλές εταιρίες σταμάτησαν τις προσλήψεις ύστερα από την περυσινή κρίση της τουρκικής λίρας.
Το ποσοστό ανεργίας της Τουρκίας https://tmsnrt.rs/2FtVYvs έχει αυξηθεί κοντά στα υψηλά επίπεδα ρεκόρ.
Στα τέλη της περασμένης χρονιάς, η οικονομία βυθίστηκε σε ύφεση, η οποία οφειλόταν εν μέρει στο γεγονός ότι για χρόνια μεγάλα κατασκευαστικά έργα χρηματοδοτήθηκαν με φθηνά δάνεια από το εξωτερικό, αλλά ήταν δύσκολο να συνεχιστούν ύστερα από την κατάρρευση της τουρκικής λίρας. Αυτό περιλαμβάνει και το νέο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, το οποίο η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι είναι μεταξύ των μεγαλύτερων αερολιμένων παγκοσμίως σε ό,τι αφορά τη δυναμικότητα του.
Πολλοί οικονομολόγοι αναμένουν ότι η τουρκική οικονομία, που έχει βιώσει μια δεκαετία ισχυρής ανάπτυξης, θα συρρικνωθεί το 2019, φέρνοντας παρατεταμένη υψηλή ανεργία που θα μπορούσε να πλήξει την παραγωγικότητα και τις μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές προοπτικές για τη μεγαλύτερη οικονομία της Μέσης Ανατολής.
Η αυξανόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των ψηφοφόρων για τους χειρισμούς του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν είχε ως αποτέλεσμα κόμμα του, το AKP, να υποστεί επώδυνο εκλογικό πλήγμα στις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της βαριάς ήττας στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής στην Κωνσταντινούπολη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
