Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 26/7

«Γκολ στη φτώχεια»

Η Ελληνική Εθνική Αστέγων συμμετέχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κάρντιφ τής Ουαλίας



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Φορούν τη φανέλα τους με το λογότυπο της «Σχεδίας» και το νούμερό τους στην πλάτη κι ετοιμάζουν βαλίτσες για να αναχωρήσουν για την Ουαλία, προκειμένου να βάλουν «γκολ στη φτώχεια». Ο Γρηγόρης, ο Λευτέρης, ο Βλαδίμηρος, η Αγγελική, η Γαβριέλα - Αρετή, ο Χρήστος και ο έτερος Λευτέρης της αποστολής που απαρτίζει την Εθνική Αστέγων θα λάβουν μέρος στο 17ο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων, μία διοργάνωση που «σπάει» τα όρια μίας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης, αφού είναι πρωτίστως μία «εμπειρία ζωής» για όσους παίρνουν μέρος, όπως εξήγησε ο προπονητής της ομάδας (και πρώην παίκτης), Γιάννης Κώτσος. «Μένει αυτό το ταξίδι μέσα σου και παίρνεις μαθήματα εκεί, που σου γίνονται βιώματα», λέει ο Γιάννης Κώτσος, με βάση την εμπειρία της δικής του συμμετοχής το 2009 και σημειώνει: «Δεν παίζουμε μπάλα για να γίνουμε καλύτεροι ποδοσφαιριστές αλλά καλύτεροι άνθρωποι». «Δημιουργήσαμε αυτή την ομάδα για να "σπάσουμε" τον κοινωνικό αποκλεισμό αυτών των ανθρώπων, έστω και για τις δύο αυτές ώρες την εβδομάδα που διαρκεί η προπόνηση», αναφέρει ο προπονητής της Εθνικής Αστέγων, τονίζοντας ότι «έτσι αισθάνονται πως υπάρχει ένας χώρος, όπου κανείς δεν τους κρίνει, κανείς δεν τους βάζει "ταμπέλες"». Στις προπονήσεις της Εθνικής Αστέγων, μίας ομάδας όπου το φύλο δεν παίζει καμία σημασία, αφού είναι μεικτή, μπορεί να συμμετέχει όποιος θέλει αλλά για τη συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο υπάρχει μία σειρά προϋποθέσεων, εξηγεί ο κ. Κώτσος. Φέτος, τα μέλη της Εθνικής Αστέγων που θα συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ουαλίας θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν ανθρώπους από όλα τα μήκη και πλάτη γης γης και κυρίως να πάρουν δύναμη κι ελπίδα πως το όνειρο για μια καλύτερη ζωή μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Συνολικά συμμετέχουν 64 ομάδες από περισσότερες από 50 χώρες και όλοι μαζί θα προσπαθήσουν να βάλουν «Γκολ στη Φτώχεια» (Kick Out Poverty), όπως είναι και ο τίτλος της διοργάνωσης. Σε ό,τι αφορά την Εθνική Αστέγων, μπορεί να μην έχει κατακτήσει -μέχρι στιγμής- κάποια αγωνιστική πρωτιά, είναι ωστόσο η μόνη στην ιστορία αυτού του κορυφαίου θεσμού κοινωνικού ποδοσφαίρου παγκοσμίως, που έχει κατακτήσει όχι μία αλλά πέντε φορές διακρίσεις και βραβεία για το «Ευ Αγωνίζεσθαι». Το τουρνουά ξεκινάει το Σάββατο 27 Ιουλίου και ολοκληρώνεται το Σάββατο 3 Αυγούστου, οι δε αγώνες θα φιλοξενηθούν σε τρία ειδικά διαμορφωμένα γήπεδα που θα έχουν στηθεί στο εμβληματικό Μπιουτ Παρκ, στην «καρδιά» της ουαλικής πρωτεύουσας.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία