 |
|
|  Πέμπτη 1/8
Ο πρόεδρος της Μογγολίας δώρισε στον Ντόναλντ Τραμπ ένα άλογο
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ αποκάλυψε το όνομα που επέλεξε για το άλογο που χάρισε στον 13χρονο γιο του, τον Μπάρον, ο πρόεδρος της Μογγολίας Μπατούλγκα Χάλτμαα: "Νίκη".
Ο Μπατούλγκα, ο πρώτος Μογγόλος πρόεδρος που επισκέπτεται την Ουάσινγκτον από το 2011, έφτασε στον Λευκό Οίκο με ένα μαύρο SUV, χωρίς το άλογο. Ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος είχε δηλώσει νωρίτερα σε δημοσιογράφους ότι ο Μπατούλγκα ήθελε να βαπτίσει ο Τραμπ το ζώο, που αποτελεί συμβολικό δώρο στη χώρα του.
Τα σκληραγωγημένα, μικρόσωμα άλογα της Μογγολίας είναι η ράτσα που ίππευαν ο Τζένγκις Χαν και άλλοι πολέμαρχοι.
Όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο, την ώρα που πόζαραν για φωτογραφίες στον Κήπο τον Ρόδων, αν έχει σκεφθεί ένα όνομα, ο Τραμπ απάντησε: "Ναι. Νίκη" και, στρεφόμενος στον Μπατούλγκα, πρόσθεσε: "Σας ευχαριστώ πολύ για το άλογο". Κατόπιν, ρώτησε ο ίδιος τους δημοσιογράφους αν έχουν δει τη φωτογραφία του (δεν την είχαν δει) και είπε ότι είναι "πανέμορφο".
Η Μογγολία, μια χώρα τριών εκατομμυρίων κατοίκων που συνορεύει με την Κίνα και τη Ρωσία, θέλει να προσελκύσει επενδύσεις από τις ΗΠΑ και άλλες χώρες τις οποίες θεωρεί "τρίτους γείτονες", ώστε να περιοριστεί η οικονομική εξάρτησή της από το Πεκίνο. Η χώρα έχει προσφερθεί επίσης να αναλάβει μεσολαβητικό ρόλο στις διπλωματικές επαφές των ΗΠΑ με τη Βόρεια Κορέα και να φιλοξενήσει μια σύνοδο κορυφής μεταξύ των δύο ηγετών. Η Μογγολία διαθέτει σιδηροδρομική σύνδεση με τη Βόρεια Κορέα.
Όπως και ο Τραμπ, ο Μπατούλγκα ήταν επιχειρηματίας προτού να ασχοληθεί με την πολιτική. Ήταν επίσης αθλητής της πάλης και έφερε μαζί του στον Λευκό Οίκο τον σύμβουλό του, τον Ντολγκορσουρέν Νταγκβαντόρτζ, έναν γνωστό πρώην πρωταθλητή του σούμο.
"Η Μογγολία... είναι σπουδαίοι μαχητές. Ξέρετε, σπουδαίοι μαχητές, σπουδαίοι παλαιστές, σπουδαίοι πρωταθλητές", σχολίασε ο Αμερικανός πρόεδρος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
