 |
|
|  Tρίτη 13/8
ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΘΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΣΙ!
Σάμος
Το ελληνικό κρασί έχει κεντρήσει τόσο πολύ το ενδιαφέρον καταναλωτών και επαγγελματιών στην Αυστραλία, που
το Sydney Wine Academy (Ακαδημία Οίνου του Σίδνεϊ) θα πραγματοποιήσει εκπαιδευτικό σεμινάριο με τίτλο “The
World of Greek Wine Program” («Ο κόσμος του ελληνικού κρασιού») με θεματικές τις 153 οινοπαραγωγικές
περιοχές και τις 300 γηγενείς ποικιλίες του ελληνικού αμπελώνα.
Όπως αναφέρει η διεθνούς εμβέλειας εφημερίδα της ελληνικής ομογένειας «Ελληνικός Κήρυκας»
«Από την Μαλαγουζιά στη Μαντινεία, στην Κρήτη, τη Λήμνο και τη Σάμο, αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα
υπόσχεται να είναι μία ολοκληρωμένη εκπαιδευτική ευκαιρία για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να μάθει
περισσότερα για τα Ελληνικά κρασιά». Το πρόγραμμα αυτό ξεκινά στις 21 Σεπτεμβρίου 2019 και ο διευθυντής
του προγράμματος Clive Hartley αναφέρει ότι οι θεματικές θα ξεκινούν από ιστορικά στοιχεία για το κρασί του
τόπου μας, την επίδραση των καιρικών συνθηκών στις διάφορες περιοχές και, φυσικά, τις γηγενείς ποικιλίες
σταφυλιών.
Η Σάμος, που -όπως ήταν αναμενόμενο εξαιτίας της μακραίωνης οινικής της παράδοσης- περιλαμβάνεται στο
πρόγραμμα, έχει να συνεισφέρει πολλά στο εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα. Τα κρασιά του ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ, από την
ίδρυση του το 1934 μέχρι και σήμερα, αποτελούν πρεσβευτή της ελληνικής οινοποιίας. Οι σπουδαστές του
προγράμματος θα μάθουν για το «Λευκό Μοσχάτο Σάμου», τις πατρογονικές πεζούλες ξερολιθιάς, τα υψόμετρα
των αμπελώνων, την προσεγμένη καλλιέργεια και οινοποίηση που έχουν αναδείξει τα γλυκά Σαμιώτικα κρασιά σε
παγκοσμίου φήμης «χρυσαφένιους θησαυρούς».
Όσοι από τους σπουδαστές ολοκληρώσουν επιτυχώς το πρόγραμμα σπουδών, θα λάβουν πιστοποιητικό Level 1. Αξίζει να τονιστεί πως η Ακαδημία Οίνου Σίδνεϊ,
δίνει διεθνώς αναγνωρισμένες πιστοποιήσεις πάνω στην οινική εκπαίδευση.
Η αυξημένη αναγνωρισιμότητα του ελληνικού κρασιού στην Αυστραλία οφείλεται στις έντονες και συντονισμένες
προσπάθειες που καταβάλλονται τα τελευταία χρόνια από τους ελληνικούς συλλογικούς φορείς του κρασιού και
κυρίως την ΕΔΟΑΟ (Εθνική Διεπαγγελματική Οργάνωση Αμπέλου και Οίνου).
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι στις 20 και 21 Ιουλίου, στην άλλη άκρη της υφηλίου, στο Λονδίνο, διεξήχθη το
National Geographic Traveller Food Festival, όπου πραγματοποιήθησαν γευστικές δοκιμές και εξειδικευμένες
παρουσιάσεις για το Ελληνικό κρασί. Η Αγγλική αγορά ήταν από τις πρώτες «δύσπιστες» αγορές όσον αφορά στα
κρασιά του τόπου μας, παρά ταύτα τα γλυκά κρασιά του ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ έχουν εδραιωθεί σε ένα συγκεκριμένο
κομμάτι της αγοράς, εδώ και αρκετές δεκαετίες.
Η Ελλάδα, με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς, αρχίζει να αναδεινύεται ως οινοπαραγωγική χώρα με γηγενείς
ποικιλίες και ιδιαίτερα κρασιά. Ο ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ, με το όνομα και την ιστορική συνέχεια μιας οινικής περιοχής με
ταυτότητα και το δυναμισμό που του προσδίδουν οι συνεταιριστές-μέλη του, συμμετέχει ενεργά στην όλη
προσπάθεια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
