 |
|
|  Τετάρτη 14/8
Υγεία
Η ρύπανση του αέρα, ιδίως από το όζον, επιδεινώνει το εμφύσημα των πνευμόνων όσο ένα πακέτο τσιγάρο τη μέρα
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η ρύπανση του αέρα, κυρίως η αυξημένη παρουσία επιφανειακού όζοντος που εντείνεται με την κλιματική αλλαγή, επιταχύνει -ακόμη και μεταξύ των μη καπνιστών- την επιδείνωση του εμφυσήματος των πνευμόνων στον ίδιο περίπου βαθμό με το κάπνισμα ενός πακέτου τσιγάρων τη μέρα, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Τα ευρήματα πιθανώς εξηγούν γιατί το εμφύσημα είναι σχετικά συχνό όχι μόνο στους καπνιστές.
Οι ερευνητές των πανεπιστημίων Ουάσιγκτον, Κολούμπια και Μπάφαλο, με επικεφαλής τον καθηγητή ιατρικής και επιδημιολογίας Τζόελ Κάουφμαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «Journal of American Medical Association» (JAMA), ανέλυσαν σε βάθος 18ετίας στοιχεία για περισσότερους από 7.000 ανθρώπους ηλικίας 45 έως 84 ετών σε διάφορες μεγάλες αμερικανικές πόλεις, συσχετίζοντας την μακρόχρονη έκθεση σε ρύπους του αέρα (όζον, μικροσωματίδια ΡΜ, οξείδια αζώτου, μαύρος άνθρακας) με την εξέλιξη του εμφυσήματος με βάση διάφορες εξετάσεις (τομογραφίες, σπριρομέτρηση κ.α.).
«Εκπλαγήκαμε πόσο ισχυρή είναι η επίπτωση της ρύπανσης του αέρα στην πρόοδο του εμφυσήματος των πνευμόνων, ίδιας τάξης μεγέθους με τις επιπτώσεις του καπνίσματος, το οποίο είναι η γνωστότερη αιτία για τη συγκεκριμένη πάθηση», δήλωσε ο δρ Κάουφμαν.
Διαπιστώθηκε ότι μια αύξηση στο επίπεδο του όζοντος στον τόπο διαμονής κάποιου κατά τρία μέρη ανά δισεκατομμύριο (3 ppb) σε βάθος δεκαετίας, σχετιζόταν με μια αύξηση του εμφυσήματος αντίστοιχη με εκείνη που προκαλεί το κάπνισμα ενός πακέτου τσιγάρου τη μέρα επί 29 χρόνια και η γήρανση κατά τρία χρόνια. Είναι αξιοσημείωτο ότι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τα επίπεδα όζοντος αυξάνουν λόγω της κλιματικής αλλαγής σε αρκετές πόλεις των ΗΠΑ.
«Ολοένα συχνότερα γίνεται αντιληπτό ότι το εμφύσημα συμβαίνει πλέον και σε μη καπνιστές. Πραγματικά είναι ανάγκη να καταλάβουμε τι προκαλεί αυτή τη χρόνια πάθηση των πνευμόνων. Φαίνεται πιθανό πως η ρύπανση του αέρα, κάτι συχνό και δύσκολο να αποφευχθεί, αποτελεί μια σημαντική αιτία», ανέφερε ο Κάουφμαν.
Ενώ άλλοι ατμοσφαιρικοί ρύποι τείνουν να μειωθούν, χάρη στα μέτρα που έχουν ληφθεί, το όζον εμφανίζει ανοδική τάση (το επιφανειακό όζον βλάπτει την ανθρώπινη υγεία, ενώ το όζον που βρίσκεται στη στρατόσφαιρα, προστατεύει από την υπεριώδη ακτινοβολία). Το επιφανειακό όζον παράγεται κυρίως όταν η υπεριώδης ακτινοβολία αλληλεπιδρά με ρύπους από τα ορυκτά καύσιμα.
Το εμφύσημα, μαζί με τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), τη χρόνια βρογχίτιδα και το άσθμα, είναι οι βασικές χρόνιες παθήσεις του κατώτερου αναπνευστικού. Όσο επιδεινώνεται η κλιματική αλλαγή, τόσο αναμένεται να αυξάνονται και τα επίπεδα του όζοντος σε χαμηλό ύψος. Μέχρι στιγμής δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο ποιό επίπεδο όζοντος είναι ασφαλές για την ανθρώπινη υγεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
