 |
|
|  Τετάρτη 14/8
Κλινική της καθολικής οργάνωσης Opus Dei περιλαμβάνει την ομοφυλοφιλία ως παράγοντα για πρόκληση ...γαστρεντερίτιδας στον οδηγό της για το προσωπικό!!
El Publico,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η γαστρεντερίτιδα είναι μία ασθένεια που κάθε χρόνο προσβάλλει χιλιάδες ανθρώπους κι ευτυχώς διαρκεί λίγο. Ως παράγοντες που την προκαλούν έχουν εντοπισθεί πολλοί και διάφοροι, όμως ουδέποτε είχε συσχετισθεί η ασθένεια με την ομοφυλοφιλία, ή τη συχνή εναλλαγή ερωτικών συντρόφων, όπως θεωρεί το ενημερωτικό δελτίο για το προσωπικό της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Ναβάρα, που ανήκει και διευθύνεται από την οργάνωση Opus Dei της Καθολικής Εκκλησίας.
Στο φυλλάδιο για τις Πρώτες Βοήθειες, που διανεμήθηκε στο εν λόγω κέντρο, που διατηρεί έδρες του στην Παμπλόνα και τη Μαδρίτη, διατυπώνεται ένας «κώδικας ηθικής και προσωπικής συμπεριφοράς του προσωπικού, που θα πρέπει να συμφωνεί με τα ηθικά διδάγματα της Καθολικής Εκκλησίας».
Σε αυτόν των κώδικα προβλέπεται «πως όλες οι δραστηριότητες της κλινικής—νοσηλείας και έρευνας κλπ—θα πρέπει να σέβονται αυστηρά την ζωή των ανθρώπων από την απαρχή της γονιμοποίησής τους έως την φυσιολογική τελευτή τους, αλλά επίσης και τις αρχές της καθολικής ηθικής για τις εκφάνσεις της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και τεκνοποίησης».
Στο εδάφιο περί γαστρεντερίτιδας, που υπογράφουν οι Λάουρα Γκαρθία Αλβαράν, πανεπιστημιακή ερευνήτρια, και ο ειδικός γαστρεντερολόγος Ραμόν Ανγός, περιγράφονται τα συμπτώματα της νόσου και αφού επισημαίνει πως είναι πλείστες οι αιτίες που την προκαλούν, μεταξύ αυτών και την πρόσληψη του μικροβίου στη διάρκεια ταξιδιών σε χώρες του Τρίτου Κόσμου και συνεχίζει σε μία απαρίθμηση των «επιδημιολογικών στοιχείων που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι απαραίτητα για την αιτιολόγησή της».
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται και οι «σεξουαλικές συνήθειες», επισημαίνοντας ιδιαίτερα την «εναλλαγή συντρόφων και την ομοφυλοφιλία», που μπορεί να δικαιολογεί την πιθανή εμφάνιση «πρωκτίτιδας, και μολύνσεις Σινγκέλα, σαλμονέλα, καμπυλοβακτηριδίων, γονόρροιας» στον ασθενή.
Παράλληλα, συμβουλεύει το νοσοκομειακό προσωπικό να καταγράφει τα στοιχεία για «πιθανά πρόσφατα ταξίδια», ή «το επάγγελμα του ασθενούς» (ιδίως εάν πρόκειται για προσωπικό που απασχολείται σε νηπιαγωγεία, σφαγεία, υπηρεσίες ιατρικής βοήθειας),την καταγραφή της κατανάλωσης μολυσμένων προϊόντων, ή την έκθεση σε τοξικά εντομοκτόνα.
Η συμπερίληψη της σεξουαλικότητας/ομοφυλοφιλίας στους πιθανούς παράγοντες εμφάνισης της γαστρεντερίτιδας προκάλεσε έκπληξη σε ειδικούς και σε γιατρούς που απευθύνθηκε η ισπανική εφημερίδα El Publico, επισημαίνοντας πως τα συμπεράσματα αυτά δεν έχουν καμία επιστημονική βάση. Επίσης δεν περιλαμβάνεται και σε κανέναν οδηγό διαχείρισης περιστατικών και συμπεριφοράς προσωπικού σε καμία άλλη κλινική και κρατικό νοσοκομείο. Ούτε επίσης περιγράφεται σε κάποιο πρωτόκολλο για τις πρώτες βοήθειες του τμήματος υγείας στις αυτόνομες περιφέρειες της χώρας, ούτε καν στην περιφέρεια της ίδιας της Ναβάρας, όπου έχει την έδρα της η κλινική της Opus Dei.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
