 |
|
|  Σάββατο 17/8
Οι πειρατές ζουν και βασιλευουν
17 ναυτικοί από την Ουκρανία και την Κίνα απήχθησαν σε δύο επιθέσεις πειρατών στα ανοικτά του Καμερούν, στον Κόλπο της Γουινέας
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Η απαγωγή εννέα κινέζων και οκτώ ουκρανών ναυτικών σε επιθέσεις εναντίον δύο εμπορικών πλοίων ανοικτά των ακτών του Καμερούν, που αποδόθηκαν σε νιγηριανούς πειρατές, έδειξε για άλλη μια φορά ότι ο Κόλπος της Γουινέας έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο επικίνδυνες θαλάσσιες περιοχές του κόσμου.
Το πρωί της Πέμπτης, πειρατές, «πιθανόν νιγηριανοί», σύμφωνα με έναν αξιωματούχο των λιμενικών αρχών του Καμερούν, επιτέθηκαν σε δύο εμπορικά σκάφη, συμπεριλαμβανομένου ενός πλοίου μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, στα ανοικτά της Ντουαλά, του μεγάλου λιμανιού της χώρας που γειτονεύει με τη Νιγηρία. Μία από τις επιθέσεις κατέληξε στην απαγωγή «εννέα κινέζων ναυτικών», η δεύτερη στην απαγωγή 8 ουκρανών ναυτικών, κατά τον ίδιο αξιωματούχο, ο οποίος δεν έκανε περαιτέρω διευκρινίσεις.
Τα δύο σκάφη ήταν «αγκυροβολημένα» στα ανοικτά της Ντουαλά, είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο από την Κουάλα Λουμπούρ ο Νοέλ Τσουνγκ, επικεφαλής του κέντρου ενημέρωσης για την πειρατεία του Διεθνούς Ναυτιλιακού Γραφείου, που έχει τη βάση του στη μαλαισιανή πρωτεύουσα. Οι επιθέσεις διαπράχθηκαν με «μερικές ώρες διαφορά η μία από την άλλη», πρόσθεσε.
Το ένα πλοίο που υπέστη επίθεση είναι ένα «σκάφος πολλαπλών χρήσεων που ανήκει σε γερμανική εταιρεία» και πλέει υπό σημαία Αντίγκουα και Μπαρμπούντα, σύμφωνα με τον Τσουνγκ. «Οκτώ άνθρωποι απήχθησαν από το 12μελές πλήρωμα Ασιατών και Ευρωπαίων», πρόσθεσε. Ο δεύτερος στόχος των πειρατών ήταν ένα πλοίο μεταφοράς χύδην φορτίου, υπό σημαία Λιβερίας, που ανήκει σε ελληνική εφοπλιστική εταιρεία, συνέχισε ο Τσουνγκ και πρόσθεσε: «Επέβαιναν 21 άνθρωποι, όλοι τους ασιάτες, εννέα απήχθησαν».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
