 |
|
|  Πέμπτη 22/8
Η πρώην πρώτη κυρία τής Ονδούρας κρίθηκε ένοχη γιά διαφθορά
Kαταχράσθηκε ακόμη και χρήματα που προορίζονταν για να αγοραστούν παπούτσια για φτωχά παιδιά!!!
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δικαστήριο της Ονδούρας έκρινε ένοχη τη σύζυγο του πρώην προέδρου της χώρας Πορφίριο Λόμπο για διαφθορά, συμπεριλαμβανομένης της διασπάθισης κεφαλαίων που προορίζονταν για προγράμματα αρωγής σε φτωχά παιδιά.
Η Ρόσα Ελένα Μπονίτσα δε Λόμπο, 51 ετών, κρίθηκε ένοχη στην κατηγορία ότι εξέτρεψε 18,3 εκατομμύρια λεμπίρας (ή σχεδόν 702.000 ευρώ) από τα δημόσια ταμεία και από διεθνείς δωρεές, που προορίζοντας για κοινωνικά προγράμματα, σε προσωπικούς τραπεζικούς της λογαριασμούς. Τα κεφάλαια κατόπιν δαπανήθηκαν για προσωπικά ιατρικά έξοδα, κοσμήματα, τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων των παιδιών της και για την ανακαίνιση ακινήτων.
Η καταδίκη της επισύρει ποινή κάθειρξης μεταξύ 58 και 87 ετών, η οποία αναμένεται να της απαγγελθεί την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του δικαστηρίου Κάρλος Σίλβα.
Την έρευνα για την υπόθεση διενήργησαν εισαγγελείς της Ονδούρας καθώς και η Αποστολή Υποστήριξης της Καταπολέμησης της Διαφθοράς και της Ατιμωρησίας στην Ονδούρα (MACCIH), φορέας που έχει ιδρύσει ο Οργανισμός Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ).
Ο σύζυγος της Μπονίτσα, ο Πορφίριο Λόμπο, εξελέγη πρόεδρος της χώρας της κεντρικής Αμερικής στα τέλη του 2009, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον τότε πρόεδρος Μανουέλ Σελάγια, και παρέμεινε στην εξουσία ως το 2014.
Η Μπονίτσα, η οποία συνελήφθη στις αρχές της περασμένης χρονιάς, φέρεται να διηύθυνε από το 2011 ως το 2015 ένα δίκτυο που εξαργύρωσε πάνω από 70 επιταγές, παριστάνοντας πως επρόκειτο για καθΆ όλα νομότυπες συναλλαγές. Τα χρήματα προορίζονταν για να αγοραστούν, μεταξύ άλλων, παπούτσια για φτωχά παιδιά.
ΑντΆ αυτού, τα κεφάλαια μοιράζονταν σε συνεργούς της Μπονίτσα, οι οποίοι κράταγαν μια μικρή προμήθεια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
