 |
|
|  Τετάρτη 28/8
Δύο πρόσωπα, εκ των οποίων ένας Βρετανοϊρανός, καταδικάστηκαν στο Ιράν σε 10 χρόνια κάθειρξη για κατασκοπεία
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Δικαστήριο στο Ιράν καταδίκασε σε ποινές φυλάκισης για «κατασκοπεία» δύο ανθρώπους, ανάμεσά τους και έναν Βρετανοϊρανό, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος της δικαστικής αρχής της χώρας Γολαμχοσεΐν Εσμαϊλί.
«Ο Βρετανοϊρανός Ανουσέχ Ασουρί καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη επειδή κατασκόπευε για λογαριασμό της Μοσάντ (…) και σε δύο χρόνια για την απόκτηση παράνομου πλούτου», δήλωσε ο Εσμαϊλί, χωρίς να δώσει άλλες διευκρινίσεις.
Το Ιράν είχε ανακοινώσει τον Ιούλιο ότι συνέλαβε 17 κατασκόπους που εργάζονταν για τη CIA και ότι κάποιοι είχαν καταδικαστεί σε θάνατο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν η αυτή η υπόθεση συνδέεται με την ανακοίνωση αυτή.
Εξάλλου εφετείο της Τεχεράνης επιβεβαίωσε την ποινή των 10 ετών κάθειρξη που έχει επιβληθεί εναντίον της Αράς Αμιρί, μιας Ιρανής που εργαζόταν στο Βρετανικό Συμβούλιο, σύμφωνα με την ίδια πηγή.
Η Αμιρί «καταδικάστηκε σε 10 χρόνια κάθειρξη (…) και αυτή τη στιγμή εκτίει την ποινή της. Η απόφαση επιβεβαιώθηκε από το εφετείο», εξήγησε ο Εσμαϊλί, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Mizan, όργανο της δικαστικής αρχής.
Το Mizan Online είχε μεταδώσει στις 13 Μαΐου κατά την πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης της Αμιρί ότι εκείνη «είχε ομολογήσει».
Τον Μάιο του 2018 το Βρετανικό Συμβούλιο είχε ανακοινώσει τη σύλληψη της εργαζόμενής του, μιας Ιρανής φοιτήτριας που διέμενε στη Βρετανία και η οποία είχε πάει στο Ιράν για να επισκεφθεί την οικογένειά της. Η ιρανική δικαιοσύνη την καταδίκασε τον Μάιο του 2019 σε 10 χρόνια κάθειρξη για «κατασκοπεία» υπέρ της Βρετανίας.
Η τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι είχε χαρακτηρίσει «απολύτως σοκαριστική» την καταδίκη.
Τα τελευταία χρόνια πολλοί Βρετανοϊρανοί έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης στο Ιράν, το οποίο δεν αναγνωρίζει τη διπλή υπηκοότητα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
