 |
|
|  Σάββατο 31/8
3.024 μυστικοί ομαδικοί τάφοι έχουν εντοπιστεί από το 2006 μέχρι σήμερα στο Μεξικό
Sputnik,AFP,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πάνω από 3.000 μυστικοί τάφοι, που περιείχαν σχεδόν 5.000 πτώματα, έχουν βρεθεί στο Μεξικό αφότου η κυβέρνηση της χώρας ανέπτυξε το 2006 τον στρατό στο εσωτερικό της χώρας για να πατάξει τα καρτέλ των ναρκωτικών, αποκαλύπτει κυβερνητική έκθεση που δημοσιοποιήθηκε χθες Παρασκευή.
Μέσα σε 13 χρόνια, το κύμα βίας που αποδίδεται στις συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος στο Μεξικό έχει στοιχίσει τη ζωή σε 250.000 και πλέον ανθρώπους. Ειδικοί επισημαίνουν ότι η εμπλοκή του μεξικανικού στρατού συνέβαλε στον κατακερματισμό των καρτέλ σε μικρότερες, πιο αιμοδιψείς συμμορίες.
«Αυτή είναι η πρώτη φορά που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναγνωρίζει την ύπαρξη τόσο μεγάλου αριθμού μυστικών τάφων», σημείωσε η Κάρλα Κιντάνα Οσούνα, επικεφαλής της εθνικής επιτροπής που είναι επιφορτισμένη με τις έρευνες για τους εξαφανισθέντες, η οποία παρουσίασε την έκθεση με την ευκαιρία της διεθνούς ημέρας των θυμάτων εξαναγκαστικών εξαφανίσεων.
Η εθνική επιτροπή ερευνών, η αποστολή της οποίας είναι να εξακριβώσει την τύχη των τουλάχιστον 40.000 ανθρώπων που θεωρούνται αγνοούμενοι στο Μεξικό, ανακοίνωσε πως έχουν βρεθεί 3.024 μυστικοί ομαδικοί τάφοι, που περιείχαν τουλάχιστον 4.974 πτώματα.
Η έκθεση χαρακτηρίζεται «ιστορική», καθώς είναι η πρώτη φορά από το 2006 που οι αρχές δημοσιοποιούν ένα πανόραμα για αυτό το εξαιρετικά οδυνηρό ζήτημα.
Ενώ τα στοιχεία παρουσιάζονταν στο εσωτερικό του προεδρικού παλατιού στην πρωτεύουσα, συγγενείς θυμάτων και μέλη οργανώσεων υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαδήλωναν έξω από το κτίριο.
«Πού είναι τα παιδιά μας;» έγραφαν πλακάτ και πανό πολλών ανθρώπων που πήραν μέρος στην κινητοποίηση, μαζί με φωτογραφίες αγνοουμένων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
