 |
|
|  Πέμπτη 12/9
Μήπως σ ενδιαφέρει;
Μια αραιοκατοικημένη περιφέρεια τής Ιταλίας επιδοτεί με 700 ευρώ το μήνα όποιον ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί σε κάποιο από τα χωριά της για μια τριετία και να ανοίξει εκεί επιχείρηση
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μια αραιοκατοικημένη περιφέρεια της νότιας Ιταλίας προσφέρει 700 ευρώ τον μήνα για τρία χρόνια σε όποιον ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί σε κάποιο από τα χωριά της, γράφει η Guardian.
Yπάρχουν ωστόσο κάποιες προϋποθέσεις, όπως αναφέρεται: το χωριό θα πρέπει να έχει λιγότερους από 2.000 κατοίκους και εκείνος που θα αποφασίσει να εγκατασταθεί εκεί για μια τριετία θα πρέπει να δεσμευτεί ότι θα ανοίξει μια επιχείρηση.
"Αν προσφέραμε χρηματοδότηση θα ήταν μια ακόμη πράξη φιλανθρωπίας. Θέλαμε να κάνουμε περισσότερα. Θέλαμε ο κόσμος να επενδύσει εδώ. Μπορούν να ξεκινήσουν οποιασδήποτε μορφής επιχείρηση: φούρνο, βιβλιοπωλείο, εστιατόριο, οτιδήποτε. Είναι ένας τρόπος να δώσουμε ζωή στις πόλεις μας αυξάνοντας ταυτόχρονα τον πληθυσμό", λέει ο Ντονάτο Τόμα, ο περιφερειάρχης της Μολίζε.
Ο Τόμα ανακοίνωσε επίσης ότι κάθε πόλη με λιγότερους από 2.000 κατοίκους θα λαμβάνει 10.000 ευρώ για έργα υποδομών και για την προώθηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ιταλίας (Istat), η περιφέρεια Μολίζε, με πληθυσμό 305.000 κατοίκους, είναι μεταξύ των περιοχών εκείνων που έχουν χάσει τους περισσότερους κατοίκους τους τα τελευταία χρόνια. Εκτιμάται ότι από το 2014 έχουν φύγει ή πεθάνει 9.000 κάτοικοι.
Το 2018 περισσότεροι από 2.800 κάτοικοι πέθαναν ή εγκαταστάθηκαν σε άλλη περιοχή, σχεδόν 1.000 περισσότεροι σε σχέση με έναν χρόνο πριν, ενώ δεν καταγράφηκε καμία γέννηση στις εννέα πόλεις της περιφέρειας.
Για πρώτη φορά μέσα σε 90 χρόνια ο αριθμός των ιταλών πολιτών που ζουν στην Ιταλία έχει πέσει κάτω από τα 55 εκατομμύρια, σύμφωνα με την Istat, ενώ την περίοδο 2014-2018 ο αριθμός των Ιταλών που κατοικούν στη χώρα μειώθηκε κατά 67.000.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
