 |
|
|  Κυριακή 15/9
Μια τουαλέτα-έργο τέχνης από χρυσό 18 καρατίων εκλάπη από το Ανάκτορο Μπλένιμ τής Βρετανίας
AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Μία τουαλέτα από μασίφ χρυσό 18 καρατίων έκλεψαν άγνωστοι από το Μπλένιμ Πάλας, στο Γούντστοκ της Βρετανίας.
Το έργο τέχνης από το Ανάκτορο Μπλένιμ έκλεψε μια συμμορία στη διάρκεια διάρρηξης , ανακοίνωσε η αστυνομία της Τέιμς Βάλεϊ.
Αποτελούσε τμήμα μιας έκθεσης του εκκεντρικού ιταλού καλλιτέχνη Μαουρίτσιο Κατελάν, η οποία εγκανιάστηκε την Τρίτη.
Η λεκάνη τουαλέτας, που τιτλοφορείται ''Αμερική", δεν βρέθηκε αλλά συνελήφθη ένας 66χρονος.
Η ληστεία προκάλεσε "σημαντικές ζημιές και πλημμύρα" καθώς η τουαλέτα ήταν εγκατεστημένη κανονικά στο μπάνιο, είπε η αστυνομία.
Το ανάκτορο του 18ου αιώνα αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Θεωρείται ως ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα της αρχιτεκτονικής μπαρόκ στη χώρα . Εκεί είχε γεννηθεί ο Γουίνστον Τσόρτσιλ. Το Ανάκτορο προς το παρόν παραμένει κλειστό όσο συνεχίζονται οι έρευνες.
Η επιθεωρήτρια Τζες Μίλνι δήλωσε: "Το έργο τέχνης που εκλάπη περίπου στις 03:50 GMT είναι μια μεγάλης αξίας τουαλέτα από μασίφ χρυσό, η οποία εκτίθετο στο Ανάκτορο. Θεωρούμε ότι μια ομάδα δραστών χρησιμοποίησε τουλάχιστον δύο οχήματα στη διάρκεια της ληστείας. Το έργο τέχνης δεν έχει βρεθεί αλλά διεξάγουμε λεπτομερή έρευνα για να το βρούμε και να οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη τους δράστες".
Η χρυσή τουαλέτα είχε εκτεθεί για πρώτη φορά στο μουσείο της Νέας Υόρκης Γκούγκενχαϊμ και είχε χρησιμοποιηθεί από περίπου 100.000 επισκέπτες, στο διάστημα από τον Σεπτέμβριο 2016 ως το καλοκαίρι 2017.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
