Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τετάρτη 18/9

Ρεκόρ αυτοκτονιών αστυνομικών στην Νέα Υόρκη



NYT,ekirikas.com

Οταν η Αϊλίν Ετσεβερία (Eileen Echeverria) είδε τους αστυνομικούς να περπατούν προς το σπίτι της σε ένα ήσυχο χωριουδάκι στο Λονγκ Αϊλαντ, δήλωσε ότι γνώριζε ακριβώς το λόγο της επίσκεψης. Για πάνω από δύο μήνες, η κ. Ετσεβερία, αδερφή ενός αστυνομικού της Νέας Υόρκης, παρακαλούσε τους ανωτέρους του να του αφαιρέσουν το υπηρεσιακό του περίστροφο γιατί θεωρούσε ότι κινδύνευε να καταρρεύσει από τα συναισθηματικά προβλήματα και τα ασφυκτικά χρέη. Οι φόβοι της έγιναν πραγματικότητα. Οταν μπήκαν στο σπίτι της, οι αστυνομικοί επιβεβαίωσαν ότι ο αδερφής της, Ρόμπερτ Ετσεβερία, 56 χρόνων, αυτοπυροβολήθηκε στο σπίτι του στο Λόρελτον του Κουίνς και εξέπνευσε λίγο αργότερα σε ένα κοντινό νοσοκομείο. Ο θάνατος του Ετσεβερία στις 14 Αυγούστου ήταν η ένατη αυτοκτονία αστυνομικού μέσα στο έτος στην πόλη της Νέας Υόρκης, αριθμός-ρεκόρ για το Τμήμα, το οποίο αδυνατεί να εντοπίσει τους προβληματικούς αστυνομικούς στις τάξεις του και να τους καθοδηγήσει στο να λάβουν την απαραίτητη βοήθεια, αναφέρει η «New York Times» στο σχετικό δημοσίευμα. «Σας παρακαλούσα να τον βοηθήσετε», είπε η Ετσεβερία στους ντετέκτιβ. «Δεν το ζήτησα απλώς. Λυπάμαι. Ηξερα πως αυτό ήταν το τέλος». Αλλες πόλεις, όπως το Λος Αντζελες, το Σικάγο και το Χιούστον έχουν μειώσει τον αριθμό των αυτοκτονιών του προσωπικού τους με επιθετικές πρωτοβουλίες για την ψυχική υγεία, συμπεριλαμβανομένης και της προσπάθειας να άρουν το στίγμα τού να ζητά κάποιος βοήθεια, καθιστώντας τους θεραπευτές ορατούς και άμεσα διαθέσιμους. Αλλά, η Νέα Υόρκη, η οποία αντιμετωπίζει κατά μέσο όρο πέντε αυτοκτονίες αστυνομικών ετησίως από το 2014, υπολείπεται σε αυτόν τον τομέα, ανέφερε στην «ΝΥΤ» ο Ντόνοβαν Ρίτσαρντς, δημοτικός σύμβουλος από το Κουίνς που ηγείται της Επιτροπής Δημόσιας Ασφάλειας του Δημοτικού Συμβουλίου και που επιβλέπει το Αστυνομικό Τμήμα. «Το επιτρέψαμε να κυοφορείται πάρα πολύ καιρό», δήλωσε ο κ. Ρίτσαρντς, ένας από τους βασικούς υποστηρικτές ενός νέου νομοσχεδίου που θα επεκτείνει την πρόσβαση των υπαλλήλων όλων των βαθμίδων στα Αστυνομικά Τμήματα σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Το νομοσχέδιο θα κατευθύνει τα Τμήματα ώστε να έχουν άμεσα διαθέσιμους δεκάδες θεραπευτές και θα συνιστά την πραγματοποίηση ετήσιων ελέγχων για την ψυχική υγεία και τη συμμετοχή σε ομάδες υποστήριξης.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία