Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παρασκευή 20/9

ΟΗΕ

Ένα βρέφος ή μια έγκυος πεθαίνει κάθε 11 δευτερόλεπτα



AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ

Όλο και περισσότερες μητέρες και νεογνά επιβιώνουν σήμερα σε σχέση με το παρελθόν, κυρίως χάρη στην βελτιωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δείχνουν σήμερα δεδομένα από τον ΟΗΈ. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα κάθε 11 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα βρέφος ή μια έγκυος κάπου στον κόσμο. Μια αναφορά που συντάχθηκε από τις υπηρεσίες του ΟΗΕ UNICEF και Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) υπογραμμίζει ότι από το 2000 οι παιδικοί θάνατοι έχουν μειωθεί περίπου στο μισό και οι μητρικοί θάνατοι έχουν ελαττωθεί κατά περίπου ένα τρίτο, κυρίως λόγω της ευκολότερης πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και στο ότι αυτές οι τελευταίες έχουν γίνει οικονομικά πολύ πιο προσιτές και η ποιότητά τους έχει βελτιωθεί. Παρόλα αυτά, τα τελευταία δεδομένα έδειξαν ότι το 2018 περίπου 6,2 εκατομμύρια παιδιά έχασαν τη ζωή τους πριν γίνουν 15 ετών και πάνω από 290.000 γυναίκες πέθαναν λόγω επιπλοκών κατά την εγκυμοσύνη το 2017. Από το σύνολο των παιδικών θανάτων, τα 5,3 εκατομμύρια ήταν παιδιά κάτω των 5 ετών με σχεδόν τα μισά από αυτά να έχουν χάσει τη ζωή τους εντός του πρώτου μήνα από τη γέννησή τους. «Ένα έμπειρο ζευγάρι χέρια για να βοηθήσει τις μητέρες και τα νεογνά κατά τον τοκετό, μαζί με καθαρό νερό, κατάλληλη διατροφή, τα βασικά φάρμακα και εμβόλια μπορεί να κάνουν τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου», τονίζει η Ενριέτα Φορ, διευθύντρια της UNICEF στην παρούσα αναφορά. Η Φορ συνεχίζει: «Παντού στον κόσμο μια γέννηση είναι ένα ευχάριστο γεγονός. Εντούτοις, κάθε 11 δευτερόλεπτα μια γέννηση μετατρέπεται σε οικογενειακή τραγωδία». Η ίδια επίσης καλεί τις κυβερνήσεις και τους υπεύθυνους για την υγεία να επενδύσουν στις υπηρεσίες υγείας και να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να σώσουν τις πολύτιμες αυτές ζωές. Τα δεδομένα φανέρωσαν τεράστιες ανισότητες ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές, με τις γυναίκες και τα παιδιά στην υποσαχάρια Αφρική να διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο πρόωρου θανάτου από οπουδήποτε αλλού. Στην περιοχή αυτή τα επίπεδα των μητρικών θανάτων είναι επίσης πολύ αυξημένα και συγκεκριμένα είναι 50 φορές υψηλότερα συγκριτικά με τις πλούσιες χώρες. Τα παιδιά τους μάλιστα βρέθηκε ότι είναι 10 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν τον πρώτο μήνα της ζωής τους σε σχέση με τα παιδιά των ανεπτυγμένων χωρών. Το 2018 ένα στα 13 παιδιά πέθανε πριν από τα πέμπτα του γενέθλια στην υποσαχάρια Αφρική ενώ στην Ευρώπη πέθανε μόνο ένα στα 196 παιδιά, σύμφωνα με τις στατιστικές του ΟΗΕ. Σε ό,τι αφορά τις μητέρες, στην Αφρική πεθαίνει κατά τον τοκετό μια γυναίκα στις 37 ενώ στην Ευρώπη μία στις 6.500. Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι, αν οι θάνατοι συνεχιστούν με αυτό τον ρυθμό, ο παγκόσμιος στόχος να μειωθούν οι μητρικοί θάνατοι σε 70 ανά 100.000 νέες γεννήσεις έως το 2030 παραμένει πολύ μακρινός.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία