 |
|
|  Σάββατο 21/9
Παγκόσμια απεργία για το κλίμα
"Είμαστε το μέλλον" -Εκατομμύρια νέοι σε όλο τον κόσμο πλημμύρισαν τους δρόμους πόλεων ζητώντας δράση για το κλίμα
dpa,AFP,Reuters,AΠΕ-ΜΠΕ
Από το Σίδνεϊ έως το Σαν Φρανσίσκο, από την Μπανγκόκ, την Καμπάλα, την Μπραζίλια, το Βερολίνο, μέχρι και σε μικρές πόλεις της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, νέοι άνθρωποι της ίδιας γενιάς, είτε σε μικρές ομάδες, είτε σε μεγάλα πλήθη, κατέβηκαν στους δρόμους φωνάζοντας τα ίδια συνθήματα, ενωμένοι με τον ίδιο θυμό για την αδράνεια των ενηλίκων που κρατούν την εξουσία.
Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια συνολικά, σύμφωνα με τους διοργανωτές – συμμετείχαν την Παρασκευή στις κινητοποιήσεις για το κλίμα με την 16χρονη Σουηδέζα ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ να διαβεβαιώνει από την Νέα Υόρκη ότι αυτό ήταν «μόνο η αρχή».
Σε περισσότερες από 160 χώρες, μαθητές, φοιτητές άφησαν τα σχολεία τους, τα πανεπιστήμιά τους και πλημμύρισαν τους δρόμους μεγάλων πόλεων σε ολόκληρη την υφήλιο με πλακάτ, συνθήματα με την ίδια πρόθεση: Να ζητήσουν από τους γηραιότερους να αναλάβουν επειγόντως δράση για να αποτρέψουν μια περιβαλλοντική καταστροφή.
Μετά την Ασία και την Ευρώπη ήρθε η σειρά των νέων Αμερικανών που κατέβηκαν στους δρόμους στη Νέα Υόρκη, στη Βοστόνη, στο Σικάγο και στη Δυτική Ακτή για να καλέσουν τους ηγέτες να αντιμετωπίσουν επιτέλους την «κλιματική έκτακτη ανάγκη».
«Για μένα δεν είναι επιλογή, είναι κάτι αναγκαίο» δήλωσε ο Σιέρα Μελόι ένας 17χρονος μαθητής λυκείου από το Μπρούκλιν φορώντας ένα μπλουζάκι με τη φράση: «η επιστήμη δεν μια αριστερή θεωρία συνομωσίας».
«Όταν η Γκρέτα ξεκίνησε, ήταν μόνη της, τόσο γενναία, και δείτε που φτάσαμε, άνθρωποι σε όλο τον κόσμο διαδηλώνουν! Αυτό δείχνει πραγματικά ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά», είπε με ενθουσιασμό η 12χρονη Έλα Μπάκμαν, κρατώντας πλακάτ που έφτιαξε μόνη της για να διαδηλώσει μαζί με τους φίλους της για πρώτη φορά στη ζωή τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
