 |
|
|  Δευτέρα 23/9
Ελληνικά στεφάνια ελιάς για τους νικητές του Διεθνούς Μαραθωνίου του Τορόντο
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Με επιχρυσωμένα στεφάνια από κλαδί ελιάς που προέρχονται από την περιοχή του Μαραθώνα η Ελλάδα, για πρώτη φορά φέτος, θα βραβεύσει τους νικητές του Διεθνούς Μαραθωνίου του Τορόντο.
Ο Διεθνής Μαραθώνιος του Τορόντο («Scotiabank Toronto Waterfront Marathon») συμπληρώνει φέτος 30 χρόνια και είναι από τους λίγους στη Βόρεια Αμερική στους οποίους η Διεθνής Ένωση Ομοσπονδιών Κλασικού Αθλητισμού (IAAF) έχει απονείμει τη διάκριση «Gold Label Race».
Η πρωτοβουλία για την απονομή των στεφάνων ελιάς, φέτος, είναι εμπνευσμένη από την αντίστοιχη τελετή που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο στο πλαίσιο του ιστορικού Μαραθωνίου στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Για την υλοποίηση της πρωτοβουλίας στο Τορόντο συνεργάστηκαν το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Τορόντο και η Ελληνο-Καναδική Ένωση Ακαδημαϊκών Οντάριο (HCAAO), στην οποία συμμετέχουν πάνω από 150 καθηγητές ελληνικής καταγωγής, που διδάσκουν στα πανεπιστήμια του Οντάριο. Υποστηρίζεται οικονομικά από το Hellenic Heritage Foundation.
Τα στεφάνια ελιάς θα απονεμηθούν από τον γενικό πρόξενο της Ελλάδας στο Τορόντο, Βίκτωρα Μαλιγκούδη, στους δύο Καναδούς νικητές (γυναίκα και άνδρα), οι οποίοι θα εξασφαλίσουν συγχρόνως και τη συμμετοχή τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020.
Τα ελληνικά στεφάνια έχουν ήδη αποσταλεί και τοποθετηθεί, από τις αρχές Σεπτεμβρίου, σε ειδικές προθήκες στο Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο (ROM), όπου στεγάζεται μία από τις πληρέστερες συλλογές ελληνικής τέχνης, με εκθέματα που χρονολογούνται από τα προϊστορικά χρόνια έως και την περίοδο του Βυζαντίου.
Αύριο, στις 18:00, τα στεφάνια θα παραδοθούν στους διοργανωτές του Μαραθωνίου του Τορόντο σε ειδική εκδήλωση στο Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο. Κεντρικός ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κώστας Μπουραζέλης, με θέμα τη Μάχη του Μαραθώνα και τη σημασία της για την παγκόσμια ιστορία.
Στην εκδήλωση θα βραβευθούν, επίσης, μαθητές των σχολείων του Τορόντο, οι οποίοι συμμετείχαν σε διαγωνισμό έκθεσης με το ίδιο θέμα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
