 |
|
|  Tρίτη 1/10
Δυστυχώς κύριοι
εξαπατήθημεν
από...αυταπάτες!
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
Λάρισα
ΠΟΙΑ η διαφορά της απάτης από την αυταπάτη; Η καλύτερα, τι το κοινό έχουν μεταξύ τους; Λοιπόν, το κοινό χαρακτηριστικό τους, είναι οτι και στις δυο περιπτώσεις, τη νύφη πληρώνουν οι ίδιοι οι πολίτες! Στην Ελλάδα των εξαπατημένων και των αυταπαπατημένων, αν αναλύσει κανείς το εκλογικό αποτέλεσμα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών, θα διαπιστώσει ότι οι μισοί Έλληνες εξαπατήθηκαν από πολιτικούς που ... αυταπατήθηκαν(!) και οι άλλοι μισοί το δέχτηκαν και το γεύτηκαν αυτό και όχι μόνο δέχτηκαν τα θλιβερά αποτελέσματα της αυταπάτης, αλλά... την χειροκρότησαν κιόλας!
ΤΑ πολιτικά «τζάκια» (όσα γεννιώνται ή και όσα αρχίζουν να γίνονται) είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο, διαθέτουν μια μοναδική ικανότητα. Να «ξεπλένουν» (χωρίς αυτό να το πληρώνουν ακριβά) τα λάθη τους. Τα οποία όμως, στοίχησαν πολύ ακριβά στην πλειονότητα του λαού, τόσο ακριβά μάλιστα που διέλυσαν στην κυριολεξία εκατομμύρια μεσαία και μικρά νοικοκυριά, ενώ αφάνισαν εντελώς χιλιάδες επιχειρήσεις, βάζοντας από τα πρώτα χρόνια της κρίσης, λουκέτα στην ανάπτυξη!
(ΑΥΤΑ)ΠΑΤΗΘΗΚΑΝ οι πολιτικοί λοιπόν, εξαπατήθηκαν οι πολίτες. Ας πρόσεχαν - λέει μια λογική... Διότι σου λέει ο άλλος, τι φταίω εγώ κύριε, καλό ήθελα να κάνω αλλά δεν μου βγήκε όπως ήθελα. Ήταν μια αυταπάτη να χορέψουν οι αγορές...σχήμα λόγου που λέμε και εσείς το πήρατε τοις μετρητοίς! Σήμερα, μια δεκαετία μετά την αρχή της κρίσης, όλοι τους, όσοι κυβέρνησαν, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, αλλά και εκείνοι που δεν κυβέρνησαν ποτέ, ψάχνουν το περιεχόμενο της όποιας ιδεολογίας τους, για να το προσαρμόσουν με τέτοιο τρόπο στο μέλλον προκειμένου να παρατείνουν την θητεία τους στα κοινοβουλευτικά ή και άλλα έδρανα, που σιτίζονται από τον κρατικό κορβανά.
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ «αχταρμάς» στο πολιτικό σκηνικό, καμία σύμπνοια ούτε τουλάχιστον στα εθνικά θέματα, ο πολιτικός κόσμος συστρατεύεται γύρω από εκείνους που διαθέτουν την «κουτάλα», το παρατηρεί κανείς στα τηλεοπτικά παράθυρα των «πρωινάδικων», οι ίδιες και οι ίδιες φάτσες, καμία ανανέωση, έφυγαν από την κυβέρνηση αυτοί που μας κορόιδεψαν λόγω αυταπάτης, ήρθαν δε στη θέση τους εκείνοι που ως «προηγούμενοι» ευθύνονται για τον «εργασιακό μεσαίωνα» και την πιστή εφαρμογή των μνημονίων - εντολών των δανειστών μας, εκείνοι που δεν μπόρεσαν (το ίδιο και οι επόμενοι) να σταματήσουν το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα που έβγαλε σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες τους νέους μας να δουλέψουν ως σερβιτόροι!
Ο ΠΕΛΑΤΕΙΑΣΜΟΣ είναι που κατέστρεψε την χώρα και δυστυχώς δεν μπαίνει φρένο σε αυτό. Κρατώ ως θετικό και ελπιδοφόρο μήνυμα τούτης της κυβέρνησης, την πρωθυπουργική πράξη να συγκρουστεί με μεγάλα τζάκια της παράταξης του και να αποκλείσει από την κυβέρνηση στελέχη πρώτης γραμμής με δύναμη και ιστορία. Στον πρώτο ανασχηματισμό θα μάθουμε αν κάτι άλλαξε δια παντός.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
