 |
|
|  Σάββατο 5/10
Συνέβη και αυτό!
Στα ...90 του χρόνια έγινε γυναίκα, ενας βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Daily Mail,protothema.gr
Σε ηλικία 90 ετών ένας βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανακάλυψε και αποκάλυψε πως ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή της ως γυναίκα, έχοντας περάσει όλη τη ζωή της αρνούμενη το πραγματικό της φύλο.
Η Patricia Davies από το Leicestershire λέει πως από την ηλικία των τριών ετών ήξερε πως είναι γυναίκα μέσα της, παρά το ανδρικό της σώμα, αλλά πάντα φοβόταν πως αν άκουγε την καρδιά της θα απομονωνόταν από την οικογένεια και τους φίλους της.
Παρότι είχε αποκαλύψει πως ένιωθε γυναίκα στην ίδια τη σύζυγό του, πριν από τριάντα χρόνια, ο Peter, όπως ήταν το όνομά του όσο ζούσε ως άνδρας, αποφάσισε να συνεχίσει να κρατά το μυστικό του, μέχρι που- όπως γράφει η Daily Mail- συνταξιούχος πλέον, η Patricia αποφάσισε να κάνει τη μετάβαση που δεν είχε τολμήσει σε όλη τη ζωή της. Και νιώθει πως της δίνεται μια νέα ευκαιρία στη ζωή καθώς παίρνει τις ορμόνες της και αφού αποκάλυψε το μυστικό της στους γείτονές της.
Φωτογράφος στο επάγγελμα, που υπηρέτησε στον στρατό από τον Απρίλιο του 1945 έως το 1948, η Patricia έχει μια θεία που έζησε μέχρι τα 104 χρόνια της κι ελπίζει τα ίδια γονίδια να την αφήσουν κι εκείνη να απολαύσει τα υπόλοιπα χρόνια της ως γυναίκα πια.
«Νιώθω σαν να έφυγε ένα βάρος από τους ώμους μου. Ζούσα ένα ψέμα» δηλώνει. «Άρχισα να μιλάω σε κάποιους από τους γείτονές μου, όλοι μου λένε να μην ανησυχώ και πως το σημαντικό είναι να είμαι ευτυχισμένη. Ήξερα πως είμαι διεμφυλική από τα τρία μου χρόνια».
Στην παιδική της ηλικία, θυμάται, ήθελε μόνο κοριτσίστικα- για την εποχή- παιχνίδια, όχι στρατιωτάκια αλλά σιδερώστρα. «Πάντα με έλκυαν οι γυναίκες αλλά όχι σεξουαλικά. Δεν είμαι γκέι. Η έλξη μου προς τις γυναίκες οφειλόταν στο ότι ήθελα να είμαι σαν εκείνες».
Στη διάρκεια της θητείας της υπηρέτησε στην Άπω Ανατολή, την Ινδία, την Ανατολική Αφρική και την Παλαιστίνη.
«Στο στρατό παίρναμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Έχασα μερικούς φίλους και τη γλίτωσα κι εγώ από τύχη» λέει.
«Το να είσαι transgender δεν ήταν κάτι γνωστό εκείνη την εποχή. Θα με χαρακτήριζαν ομοφυλόφιλο και θα είχα προβλήματα στον στρατό. Θα είχα καταλήξει στη φυλακή» προσθέτει. «Ήταν όμως καλά γενικά και νιώθω περήφανη που υπηρέτησα στη διάρκεια του πολέμου».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
