 |
|
|  Τρίτη 15/10
Λευκός αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε μια μαύρη γυναίκα στο σπίτι της στο Τέξας
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ένας λευκός αστυνομικός βρίσκεται στο επίκεντρο μιας έρευνας , αφού πυροβόλησε και σκότωσε μια μαύρη γυναίκα στο σπίτι της, κατά τη διάρκεια επιχείρησης ελέγχου, σύμφωνα με την αστυνομία του Φορτ Ουόρθ στο Τέξας.
Το περιστατικό συνέβη λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά την καταδίκη σε κάθειρξη 10 ετών μιας λευκής αστυνομικίνας, που σκότωσε τον μαύρο γείτονά της υποστηρίζοντας ότι μπέρδεψε τα διαμερίσματά τους το 2018 στο Ντάλας, σε απόσταση περίπου 50 μέτρων από το Φορτ Ουόρθ.
Η υπόθεση αναζωπυρώνει τη διαμάχη γύρω από την αστυνομική βία εναντίον Αφροαμερικανών, την οποία καταγγέλλει το κίνημα Black Lives Matter.
Αυτήν την φορά, όλα ξεκίνησαν έπειτα από ένα τηλεφώνημα στην αστυνομία, τη νύχτα της Παρασκευής προς Σάββατο, το οποίο έκανε ένας άνδρας, καθώς ανησύχησε που έβλεπε την πόρτα εισόδου της γειτόνισσάς του ανοικτή για πολλές ώρες.
Αφού έσπευσαν στο σημείο, δύο αστυνομικοί έκαναν τον γύρο της οικίας και «παρατήρησαν έναν άνθρωπο κοντά σε ένα παράθυρο», σύμφωνα με ένα δελτίο Τύπου της αστυνομίας.
«Καθώς θεώρησε ότι υπήρχε απειλή, ένας αστυνομικός έβγαλε το υπηρεσιακό όπλο του και πυροβόλησε μία φορά», αναφέρεται στο δελτίο Τύπου.
Ο αστυνομικός, ένας λευκός άνδρας με προϋπηρεσία από τον Απρίλιο του 2018 στην αστυνομία του Φορτ Ουόρθ, «δεν γνωστοποίησε ότι ήταν αστυνομικός προτού πυροβολήσει», παραδέχθηκε ο υπαστυνόμος Μπράντον Ο Νιλ, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου.
Ένα 8χρονο αγόρι βρισκόταν εντός του διαμερίσματος, συμπλήρωσε ο εκπρόσωπος Τύπου.
Επρόκειτο για τον ανιψιό του θύματος, της Ατατιάνα Τζέφερσον, μιας γυναίκας 28 ετών, που άφησε την τελευταία της πνοή επί τόπου.
Η Τζέφερσον, η οποία εργαζόταν σε μια φαρμακευτική εταιρεία, και ο ανιψιός της έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια, την ώρα που συνέβη το περιστατικό, διευκρίνισε ο δικηγόρος της οικογένειάς της Λι Μέριτ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
