 |
|
|  Δευτέρα 21/10
Ομογένεια-ΗΠΑ
Μια 17χρονη Ελληνοαμερικανίδα κέρδισε τον διαγωνισμό της έκθεσης για το φιλότιμο
neoskosmos.com
Σε ηλικία 12 ετών, η Λίντσεϊ Αρούντα είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό των 10.000 δολαρίων προκειμένου να τα προσφέρει στα θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013.
Η 17χρονη Ελληνοαμερικανίδα Λίντσεϊ Αρούντα από το Σόμερσετ της Μασαχουσέτης αναδείχθηκε νικήτρια του διαγωνισμού έκθεσης για το φιλότιμο, τον οποίο διοργανώνει το Ιδρυμα Oxi Day Foundation της Ουάσιγκτον. Η έκθεση της τελειόφοιτης μαθήτριας ξεχώρισε ανάμεσα σε περισσότερες από 70 συμμετοχές από Ελληνοαμερικανούς μαθητές από όλη τη χώρα, που ανέπτυξαν τι σημαίνει γι’ αυτούς το φιλότιμο, αυτή η πολυσήμαντη τετρασύλλαβη λέξη. Η Αρούντα θα λάβει υποτροφία 2.000 δολαρίων, ενώ θα βραβευτεί στο ετήσιο γκαλά του ιδρύματος στις 24/10 στην Ουάσιγκτον.
Οι μαθήτριες που βρέθηκαν στη δεύτερη θέση, Ραφαέλα Φωτεινή Λαμπρινού από το Ν. Τζέρσεϊ και Μελίνα Πιπέρη, από τη Νεμπράσκα, θα λάβουν υποτροφία 1.000 δολαρίων, ενώ τα παιδιά που αναδείχθηκαν τρίτα, Μικαέλα Γρηγορίου από τη Μασαχουσέτη και Δημήτριος Τζουν από την Καλιφόρνια, το ποσό των 500 δολαρίων.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Λίντσεϊ Αρούντα διακρίνεται για το έργο της. Σε ηλικία 12 ετών, είχε καταφέρει να συγκεντρώσει το ποσό των 10.000 δολαρίων προκειμένου να το προσφέρει στα θύματα των βομβιστικών επιθέσεων στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013. Το κατάφερε πουλώντας τα χειροποίητα περικάρπια που έφτιαχνε μόνη της.
Οπως είχε δηλώσει αργότερα, ό,τι ακολούθησε μετά την τραγωδία ήταν συγκινητικό. Αντί να τρέξουν μακριά από τον κίνδυνο, θεατές, εθελοντές, διασώστες έτρεξαν προς αυτόν. Ήξερε ότι ήθελε να κάνει κάτι να βοηθήσει. Αποφάσισε να φτιάξει βραχιόλια από σιλικόνη στo μπλε χρώμα του Μαραθωνίου και τις λέξεις «Boston Strong» με χρυσά γράμματα, να τα πουλήσει και να δωρίσει το 100% των εσόδων για τη στήριξη των θυμάτων και των οικογενειών τους. Ξεκίνησε να πουλάει τα βραχιόλια στο eBay έναντι 5 δολαρίων το καθένα.
Για να ανταποκριθεί στη ζήτηση, στρατολόγησε την υπόλοιπη οικογένειά της. Το επόμενο διάστημα το διάσημο μπλε περικάρπιο φόρεσαν πολλοί γνωστοί αθλητές, μουσικοί και αξιωματούχοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
