 |
|
|  Πέμπτη 24/10
Ο ηγέτης τής Βόρειας Κορέας,Κιμ Γιονγκ Ουν έχει “ειδική” σχέση με τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, μεταδίδει το πρακτορείο ειδήσεων KCNA
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
O Βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ουν και ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζουν να έχουν στενές σχέσεις και εμπιστοσύνη μεταξύ τους, με τον Κιμ να χαρακτηρίζει την σχέση τους “ειδική”, μεταδίδει σήμερα το πρακτορείο ειδήσεων της Βόρειας Κορέας KCNA.
Η αναφορά γίνεται μετά τη διακοπή (νωρίτερα μέσα στον μήνα) από τη Βόρεια Κορέα των συνομιλιών με τις ΗΠΑ σε επίπεδο υψηλόβαθμων αξιωματούχων στη Σουηδία, οδηγώντας τις διαπραγματεύσεις για την αποπυρηνικοποίηση σε τέλμα, μετά το αδιέξοδο που είχε παρατηρηθεί επί μήνες.
Από την πλευρά της, η Βόρεια Κορέα καταλόγισε την ευθύνη στις ΗΠΑ, λέγοντας ότι οι διαπραγματευτές της άλλης πλευράς δεν θα “εγκαταλείψουν την παλιά τους θεώρηση και συμπεριφορά”.
Ο Κιμ Γιονγκ Ουν είπε πριν από λίγες ημέρες πως “ η σχέση μεταξύ του ίδιου και του προέδρου Τραμπ είναι ειδική”, σύμφωνα με το KCNA.
“Ειλικρινά ελπίζω ότι η κινητήρια δύναμη για να ξεπεράσουμε όλα τα εμπόδια μεταξύ της Βόρειας Κορέας και των ΗΠΑ και να αναβαθμίσουμε τις διμερείς μας σχέσεις προς μία καλύτερη κατεύθυνση, θα αποτελέσει τη βάση για μία στενή σχέση”, μετέδωσε το KCNA επικαλούμενο δήλωση του συμβούλου του υπουργείου Εξωτερικών Κιμ Κε Γκουάν.
Ωστόσο και σε αντίθεση με τον πρόεδρο Τραμπ, “πολιτικοί κύκλοι στην Ουάσινγκτον και οι σχεδιαστές της πολιτικής της αμερικανικής κυβέρνησης, είναι εχθρικοί απέναντι στη Βόρεια Κορέα, χωρίς να υπάρχει λόγος και είναι προκατειλημμένοι με τη λογική του ψυχρού πολέμου, έχοντας ιδεολογική προκατάληψη”, αναφέρει στο τηλεγράφημα το KCNA.
Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται πως η Βόρεια Κορέα θα δει “πόσο έξυπνα οι ΗΠΑ θα φτάσουν στο τέλος του χρόνου”, καθώς ο Κιμ Γιονγκ Ουν έχει προηγούμενα θέσει διορία μέχρι το τέλος του 2019 για τις συνομιλίες με την Ουάσινγκτον που αφορούν την αποπυρηνικοποίηση .
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
