 |
|
|  Δευτέρα 28/10
Η εβραϊκή κοινότητα τής Γερμανίας ανησυχεί μετά τη νέα άνοδο του ακροδεξιού AfD στο κρατίδιο τής Θουριγγίας
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Πολλοί εκπρόσωποι της κοινότητας των Εβραίων εξέφρασαν σήμερα την ανησυχία τους για τη μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία κατά τις τοπικές εκλογές στη Θουριγγία χθες Κυριακή, λιγότερο από ένα μήνα μετά την αντισημιτική επίθεση στο Χάλε.
Η άνοδος της Εναλλακτικής για τη Γερμανία (AfD) στη Θουριγγία «είναι ένα νέο τρομακτικό μήνυμα, το οποίο προκαλεί φόβους για νέα ενίσχυση των τάσεων και των νοοτροπιών της ακροδεξιάς στη Γερμανία», δήλωσε ο Κρίστοφ Χόιμπνερ, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής του ¶ουσβιτς με έδρα το Βερολίνο, μια οργάνωση που ίδρυσαν επιζήσαντες του στρατοπέδου συγκέντρωσης ¶ουσβιτς- Μπίρκεναου.
«Υπάρχει πρόβλημα στις περιοχές στις οποίες ένα τέτοιο κόμμα γιορτάζει επιτυχίες», σχολίασε η Σαρλότε Κνόμπλοχ πρόεδρος της εβραϊκής κοινότητας του Μονάχου σε ανακοίνωσή της.
«Η διάβρωση της δημοκρατικής κουλτούρας συνεχίζεται», τόνισε.
Με ποσοστό 23,4% το AfD βρέθηκε στη δεύτερη θέση στις τοπικές εκλογές στη Θουριγγία στην ανατολική Γερμανία, πίσω από την άκρα αριστερά του Die Linke, αλλά μπροστά από τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της καγκελαρίου ¶γγελα Μέρκελ, διπλασιάζοντας το ποσοστό του σε σχέση με τις προηγούμενες αντίστοιχες εκλογές του 2014.
Το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτο καθώς το AfD δέχθηκε πολλές επικρίσεις μετά την αντισημιτική επίθεση στο Χάλε, στο γειτονικό κρατίδιο της Σαξονίας- ¶νχαλτ, όπου ένας νεοναζί προσπάθησε να προκαλέσει μακελειό σε συναγωγή.
Εξάλλου ο υποψήφιος του AfD στο κρατίδιο αυτό, ο Μπγιορν Χέκε, έχει κατηγορηθεί ότι προετοίμασε το ιδεολογικό πεδίο για τον δράστη με τις δηλώσεις του κατά των δηλώσεων μεταμέλειας για τα εγκλήματα των ναζί. Το 2017 είχε μάλιστα χαρακτηρίσει το Μνημείο του Ολοκαυτώματος που ανεγέρθηκε στο Βερολίνο «μνημείο ντροπής».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
