 |
|
|  Τετάρτη 6/11
Καταδίκη της Τουρκίας από Ελλάδα, Αίγυπτο και Κύπρο, για τις προκλητικές ενέργειές της στην ευρύτερη περιοχή
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ και στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, την προκλητική συμπεριφορά της στο Αιγαίο με τις παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων, καθώς και την εισβολή της στην Συρία, καταδίκασαν οι υπουργοί Εθνικής 'Αμυνας Ελλάδας-Αιγύπτου και Κύπρου, Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, Μωχάμεντ Αχμεντ Ζακί και Σάββας Αγγελίδης, με κοινή δήλωσή τους στο πλαίσιο της τριμερούς συνάντησης που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα.
Παράλληλα, τάχθηκαν υπέρ της πολιτικής επίλυσης των προβλημάτων στη Λιβύη.
Οι υπουργοί Εθνικής 'Αμυνας των τριών χωρών, εξέφρασαν την βούληση και αποφασιστικότητά τους για περαιτέρω ενίσχυση και διεύρυνση της ήδη εδραιωθείσας συνεργασίας στον αμυντικό και αμυντικο-τεχνικό τομέα.
«Κοινό όραμά μας και επιδίωξη, αποτελεί η δημιουργία περιβάλλοντος και εδραίωση συνθηκών ειρήνης σταθερότητας και ευημερίας στην ευρύτερη περιοχή προς όφελος της ειρήνης και των λαών μας», επισήμανε σχετικά ο κ. Παναγιωτόπουλος. «Συμφωνήσαμε σήμερα να εντατικοποιήσουμε την συνεργασία μας που έχει προσλάβει ιδιαίτερη δυναμική και να την εμπλουτίσουμε με νέες πτυχές όπως η κυβερνοασφάλεια, η διαχείριση κρίσεων και η συνεργασία στον αμυντικό τεχνικό τομέα» πρόσθεσε.
Όσον αφορά στην καταδίκη της τουρκικής προκλητικότητας από την Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο, ο κ. Παναγιωτόπουλος ανέφερε: «Όπως αποτυπώνεται και στην κοινή δήλωση της τριμερούς, καταδικάσαμε τις παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στις θαλάσσιες ζώνες της Κύπρου, που αποτελούν κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της σύμβασης για το δίκαιο της θάλασσας, καθώς και την προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων της χώρας μας, που είναι αντίθετη προς το διεθνές δίκαιο και τις αρχές καλής γειτονίας».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
