 |
|
|  Σάββατο 16/11
Σοκαριστική καταγγελία για περιστατικό στην Θεσσαλονίκη
14χρονη υποστηρίζει ότι τη νάρκωσαν και τη βίασαν
thestival.gr,flashnews.gr
Σοκάρει η καταγγελία μιας 14χρονης από το Κορδελιό Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την ίδια, άγνωστος τη νάρκωσε με αναισθητική ουσία και την οδήγησε σε υπό ανέγερση κτίριο όπου και τη βίασε.
Σύμφωνα με το αποκλειστικό ρεπορτάζ του thestival.gr, λίγο πριν τις 9 το βράδυ της Παρασκευής, μια παρέα νεαρών μαθητών είδε τη 14χρονη να περνά έξω από το 2ο και 3ο Δημοτικό Σχολείο Κορδελιού, επί της οδού Μακεδονομάχων. Η 14χρονη περπατούσε με δυσκολία μέχρι που έπεσε. Οι νεαροί έτρεξαν να τη βοηθήσουν. Κάλεσαν το ΕΚΑΒ και πρόσφεραν στο κορίτσι καφέ, επειδή θεώρησαν ότι βρισκόταν υπό την επήρεια μέθης. Τότε την άκουσαν να λέει ότι είχε πέσει θύμα βιασμού.
Σύμφωνα με την 14χρονη, ο δράστης ήταν ένας εύσωμος νεαρός, τον οποίο δεν γνώριζε. Την πλησίασε και κάλυψε το στόμα και τη μύτη της με βαμβάκι. Εκείνη ζαλίστηκε. Όταν ανέκτησε τις αισθήσεις της βρισκόταν σε ένα υπό ανέγερση κτίριο περικυκλωμένη από ομάδα νεαρών. Ξεκίνησε να περπατά για να φύγει από εκεί. Δεν την εμπόδισε κανείς.
Λίγα λεπτά μετά την κλήση των νεαρών στο 166, στην οδό Μακεδονομάχων έφτασε ένα ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, και δύο περιπολικά της Αστυνομίας. Η 14χρονη δέχτηκε να μιλήσει μόνο στη διασώστρια του ΕΚΑΒ. Μάλιστα, ζητούσε επιτακτικά να αποχωρήσουν οι αστυνομικοί. Επίσης ζήτησε να μην το μάθουν οι γονείς της. Οι γονείς της ενημερώθηκαν και σε λίγα λεπτά έσπευσαν στο σημείο.
Η ανήλικη διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο για να υποβληθεί σε εξετάσεις. Για το περιστατικό διεξάγεται έρευνα από αστυνομικούς της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
