 |
|
|  Τρίτη 19/11
Μια πρωτοφανή υπόθεση παιδεραστίας με δράστη έναν συνταξιούχο χειρουργό ερευνούν οι εισαγγελικές αρχές τής Γαλλίας
Θύματα φέρεται οτι έπεσαν περί τα 250 παιδιά!!!
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Οι γαλλικές δικαστικές αρχές έχουν ταυτοποιήσει 250 πιθανά θύματα ενός συνταξιούχου χειρουργού, του Ζοέλ Λε Σκουαρνέκ, ο οποίος θεωρείται ύποπτος για δεκάδες βιασμούς και σεξουαλικές επιθέσεις εναντίον ανήλικων ασθενών κατά τη διάρκεια των 30 και πλέον ετών της καριέρας του στην κεντρική και τη δυτική Γαλλία, σε μια πρωτοφανούς έκτασης υπόθεση παιδεραστίας για τη χώρα.
Ο 68χρονος Σκουαρνέκ προφυλακίστηκε αφού του ασκήθηκε δίωξη πριν από δύο χρόνια. Η δίκη του για βιασμό και σεξουαλική κακοποίηση τεσσάρων θυμάτων –ανήλικων εκείνη την εποχή– έχει οριστεί για τις 13-17 Μαρτίου στο Εφετείο της Σαρέντ-Μαριτίμ.
Τα γεγονότα, τα οποία παραδέχεται εν μέρει, ανάγονται στο διάστημα 1989-2017. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο γιατρός εργάστηκε στην Τουρέν, στη Λος, στη Βρετάνη, στη Βαν, στη Λοράν και στη Σαρέντ-Μαριτίμ, στο νοσοκομείο Ζονζάκ.
Το κατηγορητήριο σε βάρος του φαίνεται τώρα ότι θα διευρυνθεί. Το 2017, στο τελευταίο σπίτι όπου διέμενε στη Σαρέντ-Μαριτίμ, οι αστυνομικοί ανακάλυψαν μερικά μυστηριώδη μπλοκάκια που περιλάμβαναν τα ονόματα περίπου 200 παιδιών. Από τις έρευνες που ακολούθησαν, ταυτοποιήθηκαν σχεδόν 250 πιθανά θύματα και διαπιστώθηκε ότι δεν έχουν παραγραφεί τα αδικήματα που ενδεχομένως διέπραξε ο χειρουργός σε βάρος τους. Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε σήμερα ο εισαγγελέας της Λα Ροσέλ, Λοράν Ζουκοβίτς, 184 άνθρωποι εξέφρασαν τη βούληση να προσφύγουν εναντίον του Σκουαρνέκ. Σχεδόν όλοι τους –για την ακρίβεια, οι 181– ήταν ανήλικοι την εποχή των γεγονότων. Μέχρι στιγμής έχουν ληφθεί καταθέσεις από 209 πιθανά θύματα.
Η έρευνα επικεντρώνεται στη Βρετάνη, κυρίως στο Μορμπιάν και στο Φινιστέρ.
Ο «χειρουργός του Ζονζάκ» συνελήφθη τον Μάιο του 2017 μετά από καταγγελία για βιασμό που υπέβαλαν οι γονείς ενός κοριτσιού, που ήταν γείτονές του στο Ζονζάκ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
