 |
|
|  Πέμπτη 21/11
Οσοι οι άνδρες,τόσες και οι γυναίκες,στη νέα κυβέρνηση τού Καναδά
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό, που κέρδισε μία δεύτερη θητεία μετά τις εκλογές της 21ης Οκτωβρίου αν και πλέον ηγείται μίας κυβέρνησης μειοψηφίας, παρουσίασε το νέο του υπουργικό συμβούλιο, αναθέτοντας νέες αρμοδιότητες στην πρώην υπουργό Εξωτερικών, Κρίστια Φρίλαντ.
Σταρ της προηγούμενης κυβέρνησης η Φρίλαντ, που επαναδιαπραγματεύθηκε με επιτυχία τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ και το Μεξικό, αντικαταστάθηκε από τον Φρανσουά- Φιλίπ Σαμπάν, ο οποίος στην προηγούμενη κυβέρνηση είχε το υπουργείο Υποδομών και Διεθνούς Εμπορίου.
Η 51χρονη Φρίλαντ αναλαμβάνει τη θέση της αντιπροέδρου της κυβέρνησης και το υπουργείο Διακαναδικών Υποθέσεων, μία θέση κλειδί την ώρα που η κυβέρνηση Τριντό αντιμετωπίζει αντιδράσεις για τον φόρο που θέλει να επιβάλει επί του διοξειδίου του άνθρακα από δύο δυτικές επαρχίες, τις οποίες κυβερνούν συντηρητικοί, καθώς και προκλήσεις από την επιστροφή στο κοινοβούλιο των αυτονομιστών του Καναδικού Μπλοκ.
«Θα συνεργαστούμε χέρι –χέρι με όλα τα κόμματα για να διασφαλίσομε ότι θα μπορέσουμε να προωθήσουμε τις προτεραιότητες των Καναδών», τόνισε ο Καναδός πρωθυπουργός μετά την παρουσίαση του νέου του υπουργικού συμβουλίου.
«Παρατηρήσαμε ξεκάθαρα ότι οι Καναδοί επιθυμούν να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και ότι επίσης επιθυμούν να συνεχίσουμε να ενισχύουμε την οικονομία», πρόσθεσε.
Άλλη αξιοσημείωτη αλλαγή είναι ο διορισμός του Τζόναθαν Ουίλκινσον στο υπουργείο Περιβάλλοντος στη θέση της Κάθριν Μακίνα.
Η Μακίνα είχε λάβει τους τελευταίους μήνες αστυνομική συνοδεία, κάτι σπάνιο στον Καναδά, έπειτα από μια σειρά απειλών που έλαβε εξαιτίας των θέσεών της για την κλιματική αλλαγή.
Με ίσο αριθμό ανδρών και γυναικών, το νέο υπουργικό συμβούλιο του Καναδά μετρά 36 υπουργούς, δύο περισσότερους από το προηγούμενο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
