 |
|
|  Παρασκευή 29/11
Συνέβη κι αυτό!
Πρόταση γάμου από τα... έδρανα του Κοινουβουλίου έκανε Ιταλός βουλευτής!!
ANSA, ADN Kronos, La Stampa, La Repubblica,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Το ιταλικό Κοινοβούλιο έχει γίνει συχνά θέατρο έντονων αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους αντιπάλους βουλευτές, που εξόν από τις εκατέρωθεν ύβρεις έχουν αλληλοεκτοξεύσει μέχρι και καθίσματα, όπως έγινε πρόσφατα κατά την συζήτηση στο Σώμα για τον προϋπολογισμό. Όμως ποτέ έως τώρα δεν είχε γίνει δημόσιο βήμα για ....πρόταση γάμου.
Όμως τώρα έγινε η αρχή από τον βουλευτή της ακροδεξιάς Λέγκας Φλάβιο Ντι Μούρο, ο οποίος αγνοώντας ότι η συζήτηση αφορούσε ένα σημαντικό θέμα όπως τα έργα αποκατάστασης των σεισμοπαθών της χώρας, άδραξε την ευκαιρία της παρέμβασής του για να κάνει πρόταση γάμου στην εκλεκτή της καρδιάς του Ελίζα Ντε Λέο, που εκείνη τη στιγμή παρακολουθούσε τη συνεδρίαση της Βουλής από τα θεωρεία για το κοινό.
«Συγχωρήστε μου που διακόπτω τη σημαντική τούτη διαδικασία, αλλά για εμένα αυτή είναι μία ιδιαίτερη ημέρα», δήλωσε από τα μικρόφωνα του Κοινοβουλίου ο Ντι Μούρο και σκύβοντας πήρε ένα κουτάκι με το δακτυλίδι της πρότασης και απευθυνόμενος στα θεωρεία ρώτησε «Ελίζα, θέλεις να με παντρευτείς;».
Η κίνηση του βουλευτή της Λέγκας -που θύμισε σε πολλούς τις αντίστοιχες πρακτικές που συνηθίζονται σε άλλους χώρους, όπως σε τηλεοπτικές εκπομπές, ή στα αμερικανικά γήπεδα, αλλά όχι στα κοινοβουλευτικά έδρανα- προκάλεσε το χειροκρότημα από κάποιους συναδέλφους του ΝτιΜούρο.
Ωστόσο, η αντίδραση του προέδρου της Βουλής Ρομπέρτο Φίκο ήταν να ανακαλέσει τους πάντες στην τάξη, τονίζοντας πως «κατανοώ την περίσταση, όμως δεν θεωρώ προσήκον να χρησιμοποιείται μία κοινοβουλευτική παρέμβαση για τέτοιο σκοπό».
To βίντεο με την πρόταση γάμου έχει κυκλοφορήσει σε όλο το διαδίκτυο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
