 |
|
|  Σάββατο 30/11
Ο διάσημος Ισπανός τενόρος Πλάθιντο Ντομίνγκο "ζει έναν εφιάλτη" μετά τις καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση πολλών γυναικών
AFP,AΠΕ-ΜΠΕ
Ο Ισπανός τενόρος Πλάθιντο Ντομίνγκο ζει έναν «εφιάλτη» εξαιτίας των καταγγελιών σε βάρος του για σεξουαλική παρενόχληση πολλών γυναικών, όπως δήλωσε ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ισπανικό μέσο El Condidencial.
«Αισθάνομαι ότι με δίκασαν και με καταδίκασαν, αλλά δεν έχω κατηγορηθεί για κανένα αδίκημα (…) Εξακολουθώ να εργάζομαι, να μελετώ, να κάνω πρόβες. Έτσι αποκτώ τη γαλήνη που χρειάζομαι για να αντιμετωπίσω αυτόν τον εφιάλτη», είπε ο Ντομίνγκο.
Τον Αύγουστο το πρακτορείο Associated Press δημοσίευσε μια έρευνά του, στην οποία εννέα γυναίκες δήλωναν ότι ο παγκοσμίου φήμης τενόρος τις παρενόχλησε σεξουαλικά, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Λίγες ημέρες αργότερα, το πρακτορείο έδωσε στη δημοσιότητα το δεύτερο μέρος της έρευνάς του, αναφέροντας ότι εμφανίστηκαν άλλες έντεκα γυναίκες που δηλώνουν θύματά του.
Ο 78χρονος Ντομίνγκο αρνείται κατηγορηματικά ότι έχει διαπράξει οτιδήποτε επιλήψιμο. «Ποτέ δεν προέβην σε αντίποινα, δεν κατέστρεψα την καριέρα οποιουδήποτε. Ποτέ δεν υποσχέθηκα ότι θα δώσω κάποιον ρόλο σε αντάλλαγμα για κάποια χάρη. Οι τελευταίοι μήνες ήταν αναμφίβολα οι πιο δύσκολοι της ζωής μου», τόνισε.
Τον Οκτώβριο, εξαιτίας αυτών των καταγγελιών, ο Ντομίνγκο αποχώρησε από τη διεύθυνση της Όπερας του Λος Άντζελες, μια θέση που κατείχε από το 2003. Η Ορχήστρα της Φιλαδέλφειας και η Όπερα του Σαν Φρανσίσκο ακύρωσαν δύο παραστάσεις στις οποίες θα πρωταγωνιστούσε αυτήν τη σεζόν ενώ η Όπερα του Ντάλας ακύρωσε άλλο ένα κονσέρτο που επρόκειτο να δώσει τον Μάρτιο του 2020. Ο ίδιος ματαίωσε μια συναυλία με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, όμως εξακολουθεί να δίνει συναυλίες στην Ευρώπη. Τον Οκτώβριο τραγούδησε στη Ζυρίχη και τη Μόσχα και από την Δευτέρα θα εμφανιστεί στη Βαλένθια.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
