 |
|
|  Τρίτη 3/12
Άρθρο
Τι τριάντα
τι σαράντα
τι ογδόντα!
Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ
Λάρισα
ΓΝΩΡΙΖΑ πολύ καλά έναν 86χρονο Λαρισαίο, ίσως το μακράν προβεβλημένο και αναγνωρίσιμο πρόσωπο της τοπικής κοινωνίας, διαβητικός ασθενής από τα νιάτα του, ο οποίος μάλλον δεν τα έβρισκε στα τελευταία με την ηλικία του... Όταν ο ειδικός διαβητολόγος και φίλος του ιατρός, του συνέστησε ότι τώρα, στα 86 του, θα έπρεπε να αλλάξει την αγωγή και αντί για χάπια να μπει στην ενέσιμο ινσουλίνη, αυτός τον αγριοκοίταξε και του φώναξε αυστηρά: «Τί λες μωρέ; Αν αρχίσω την ινσουλίνη από τώρα, θα πρέπει να την παίρνω μια ζωή!!!».
ΗΤΑΝ 86 χρόνων ο ... φέρελπις! Και μου ήρθε στο μυαλό η (για γέλια) περίπτωσή του, όταν άκουσα για τον διορισμό του 81χρονου ... νεαρού (κατά πως δήλωσε, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό!) στην διοίκηση του Νοσοκομείου Καρδίτσας! Και έσπευσαν όλοι, ανεξαιρέτως, ομοϊδεάτες του και μη, να «λιντσάρουν» τον γεράκο, χώνοντας ως στρουθοκάμηλοι τις δικές τους κομματικές αμαρτίες... στο χώμα!
ΒΕΒΑΙΩΣ, όταν όλους τους ογδοντάρησες τους κόβεις το δίπλωμα οδήγησης, ετούτος ο μπαγάσας ήθελε να διοικήσει! Και μάλιστα... νοσοκομείο! Κακώς, πολύ κακώς που δεν του έκοψαν τον βήχα από την αρχή, ώστε να μην τολμήσει να υποβάλει καν το βιογραφικό. Αλλά ποιός πιστεύει ότι ηθελε να διοικήσει και όχι να τακτοποιήσει (το πιθανότερο) και τα εγγόνια του;
ΣΤΗΝ χώρα του παραλόγου όμως, η αντιπολίτευση ιδίως, έβγαλε τα ... λυσσακά της. Είπε δηλαδή ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα! Ποιά κυβέρνηση άραγε δεν έκανε ακόμα χειρότερα πράγματα που τα περισσότερα δεν είδαν καν τα φώτα της δημοσιότητας; Πόσοι υπέργηροι και πόσοι «ανήλικοι» (αδαείς, ανίκανοι, αμόρφωτοι και άλλοι συγγενείς και φίλοι...) «τσιμπολογούσαν» από την κρατική κατσαρόλα; Πόσα «μέντιουμ», πόσες «καθαρίστριες» (δεν έχω τίποτα με τον συμπαθή κλάδο) πόσες «εταίρες» και πόσοι αφισοκολλητές διορίστηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες στο δημόσιο, πόσοι μετακλητοί δεν έγιναν ξαφνικά υπάλληλοι του ελληνικού κοινοβουλίου; Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας να μην θυμάται από δέκα τουλάχιστον περιπτώσεις...
ΕΚΕΙΝΟΣ ο 86χρονος λοιπόν, με τον διαβήτη, που σας έλεγα, είχε μια παροιμία πάντα να λέει: «Το ψάρι, βρωμάει από το κεφάλι»! Εάν λοιπόν πιστέψουμε τον «Πατέρα» του πρόσφατου «διορισμού των διορισμών», τότε το ψάρι στην Ελλάδα πάντα θα βρωμάει από το κεφάλι! Έπειτα ποιός ξέρει πως σκέφτηκε ο έχων τον υψηλό έλεγχο των «βυσμάτων» (κατά το μπάρμπας στην Κορώνη) στην αξιολόγηση του 81χρονου διοικητή. Σου λέει, μήπως λόγω οικονομικής στενότητας, αντί για δυο σαραντάρηδες πάρε έναν ογδοντάρηδη θα σου βγει και φθηνότερος...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
