 |
|
|  Τετάρτη 4/12
Μυστήριο στην Νότια Κορέα
Ένας ακόμη νεαρός καλλιτέχνης βρέθηκε νεκρός, ο τρίτος μέσα σε διάστημα δύο μηνών
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο νοτιοκορεάτης ηθοποιός και τραγουδιστής Τσα Ιν-χα βρέθηκε νεκρός μέσα στο σπίτι του, ο τρίτος νεαρός καλλιτέχνης στη χώρα που πεθαίνει τους τελευταίους δύο μήνες εν μέσω διαλόγου για τις έντονες κοινωνικές πιέσεις που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες στη χώρα, ανακοίνωσε σήμερα η αστυνομία.
Ένας αξιωματούχος της αστυνομίας είπε στο Reuters ότι ο 27χρονος Τσα βρέθηκε νεκρός την Τρίτη και ότι η αιτία θανάτου του δεν έχει γίνει ακόμη γνωστή.
Ο Τσα, το πραγματικό όνομα του οποίου είναι Λι Τζάε-χο, έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2017 και προηγουμένως ήταν μέλος του πενταμελούς ανδρικού μουσικού συγκροτήματος Surprise U, που κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ.
Ο τραγουδιστής και ηθοποιός ανήρτησε στο Instagram, μια ημέρα προτού βρεθεί νεκρός, ένα μήνυμα προς τους θαυμαστές του: "Να προσέχετε όλοι να μην κολλήσετε το κρύωμα".
Δεν υπήρχαν πληροφορίες που να υποδηλώνουν ότι είχε πέσει θύμα προσωπικών επιθέσεων και διαδικτυακού μπούλινγκ που άλλοι νεαροί καλλιτέχνες της Κ-pop (κορεατικής μουσικής) είχαν δεχτεί.
Τον περασμένο μήνα μια άλλη τραγουδίστρια της K-pop, η 28χρονη Κου Χάρα, βρέθηκε νεκρή μέσα στο σπίτι της. Η νεαρή καλλιτέχνης δεχόταν προσωπικές επιθέσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ο θάνατός της ακολούθησε την, κατά τα φαινόμενα, αυτοκτονία μιας άλλης τραγουδίστριας της K-pop, της Σάλι, πρώην μέλους του γυναικείου μουσικού συγκροτήματος f(x), τον Οκτώβριο. Η 25χρονη Σάλι είχε πει ότι δεχόταν διαδικτυακό μπούλινγκ.
Τα κρούσματα αυτά επαναφέρουν στο προσκήνιο το ζήτημα των προσωπικών επιθέσεων και του διαδικτυακού μπούλινγκ εις βάρος νεαρών καλλιτεχνών που συνήθως μένει ατιμώρητο.
Η μουσική βιομηχανία στην Κορέα έχει επίσης πληγεί από μια σειρά σεξουαλικών σκανδάλων. Την περασμένη εβδομάδα δύο πρώην μέλη συγκροτήματος της K-pop καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης για σεξουαλικές επιθέσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
