 |
|
|  Σάββατο 21/12
Η Ρωσία τίμησε δύο κατασκόπους της «ομάδας των πέντε του Κέιμπριτζ»
Reuters,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Ρωσία τίμησε δύο μέλη της βρετανικής ομάδας κατασκόπων, που έγινε γνωστή ως η «Ομάδα των πέντε του Κέιμπριτζ», η οποία παρέδιδε πληροφορίες στην Σοβιετική Ένωση, με μια αναμνηστική πλακέτα στο σπίτι που έμεναν, ενώ στην δράση τους αναφέρθηκε ο επικεφαλής της ρωσικής Υπηρεσίας Εξωτερικής Κατασκοπείας.
Τα αποκαλυπτήρια της αναμνηστικής πλακέτας έγιναν την ημέρα που η Ρωσία εορτάζει το έργο των μυστικών υπηρεσιών, προς τιμήν των κατασκόπων Γκάι Μπέρτζες και Ντόναλντ Μακλίν. Η πλακέτα τοποθετήθηκε στο σπίτι στο οποίο ζούσαν από το 1952 έως το 1955 στην πόλη Σαμάρα της Ρωσίας που έγινε γνωστή εν συνεχεία ως Κουίμπισεφ.
Η τελετή αυτή των αποκαλυπτηρίων έλαβε χώρα σε μια περίοδο που οι σχέσεις Λονδίνου και Μόσχας παραμένουν τεταμένες σε όλους τους τομείς από το 2018, μετά το περιστατικό της δηλητηρίασης του Ρώσου πρώην κατασκόπου Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του στο Σάλσμπερι του Λονδίνου, αλλά και μετά τα γεγονότα στην Συρία και την Ουκρανία.
Ο σκιώδης κόσμος του κύκλου των κατασκόπων του Κέιμπριτζ, ο οποίος είχε ενεργοποιηθεί από την δεκαετία του 1930 και συνέχισε τη δράση του τουλάχιστον έως τις αρχές της δεκαετίας του 1950 και στον οποίο συμμετείχαν επίσης ο Κιμ Φίλμπι και ο Άντονι Μπλαντ όπως και ένας πέμπτος άνδρας, είχαν για ένα μεγάλο διάστημα γοητεύσει την βρετανική κοινή γνώμη.
Ο Μπέρτζες και ο Μακλίν, οι οποίοι είχαν στρατολογηθεί από τους Σοβιετικούς ενώ φοιτούσαν στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ την δεκαετία του 1930, εργάζονταν υπό την καθοδήγηση του Κιμ Φίλμπι στην βρετανική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον, προτού και διαφύγουν αμφότεροι στην Σοβιετική Ένωση το 1951.
Ο Σεργκέι Ναρίσκιν, επικεφαλής της Υπηρεσίας Εξωτερικής Κατασκοπείας, επαίνεσε τον Μπέρτζες και τον Μακλίν για το έργο τους με μια επιστολή την οποία ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο Ρώσος βουλευτής Αλεξάντερ Κινστέιν ο οποίος παρέστη στα αποκαλυπτήρια.
«Η ‘ομάδα των πέντε του Κέιμπριτζ’ έδινε στις σοβιετικές μυστικές υπηρεσίες τις πιο ενδιαφέρουσες πληροφορίες για περισσότερο από 20 χρόνια, συνέβαλε σημαντικά στην νίκη κατά του φασισμού, προστάτευσε τα στρατηγικά μας συμφέροντα και ενίσχυσε την ασφάλεια της χώρας μας» αναφέρει η επιστολή του Ναρίσκιν.
Ο Μπέρτζες και ο Μακλίν παρέμειναν στην Σοβιετική Ένωση έως τον θάνατό τους το 1963 και 1983 αντίστοιχα.
Η αναμνηστική πλακέτα που τοποθετήθηκε σήμερα γράφει: «Στο σπίτι αυτό, από το 1952-1955, ζούσαν οι Σοβιετικοί αξιωματικοί των μυστικών υπηρεσιών, μέλη της ‘ομάδας των πέντε του Κέιμπριτζ’, Γκάι Φράνσις Μπέρτζες και Ντόναλντ Μακλίν».
Επί Σοβιετικής Ένωσης, η πόλη Σαμάρα είχε μετονομασθεί σε Κουίμπισεφ προς τιμήν του μπολσεβίκου επαναστάτη Βαλέριαν Κουίμπισεφ. Ήταν μια πόλη στην οποία δεν είχαν πρόσβαση οι ξένοι καθώς εκεί χτυπούσε η μυστική καρδιά του διαστημικού προγράμματος της χώρας.
Ο Κιμ Φίλμπι ο οποίος θεωρείτο ο αρχηγός της ‘ομάδας των πέντε του Κέιμπριτζ’, είχε τιμηθεί το 2010, με την τοποθέτηση μιας αναμνηστικής πλακέτας στα κεντρικά γραφεία της Υπηρεσίας Εξωτερικής Κατασκοπείας στην Μόσχα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
