 |
|
|  Σάββατο 21/12
Απολιγνιτοποίηση (2028)
Επιπτώσεις και προβλήματα στην αποκατάσταση των λιγνιτικών περιοχών στη Δ. Μακεδονία
Γράφει ο Χρήστος Παπαγεωργίου,τ. Μέλος ΔΣ ΔΕΗ ΑΕ, τ. Δ/ντης ΛΚΔΜ ΔΕΗ
ΚΟΖΑΝΗ.-
Μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού από το βήμα του ΟΗΕ (ΟΚΤ 2019) για πλήρη απολιγνιτοποίηση της χώρας με την παύση λειτουργίας όλων των λιγνιτικών ατμοηλεκτρικών σταθμών (ΑΗΣ) το αργότερο έως το 2028, θα προκύψουν ιδιαίτερα σημαντικά προβλήματα στη δραστηριότητα των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων της ΔΕΗ ΑΕ στη Δ. Μακεδονία. Τα προβλήματα αυτά αναφύονται πρωθύστερα από την πρόωρη διακοπή και μη εξόφληση όλων των ευρισκομένων σήμερα σε εκμ/ση λιγνιτωρυχείων. Η νέα εξέλιξη θα επηρεάσει δυσμενώς το κόστος ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ ΑΕ, διότι σμικρύνεται δραστικά το χρονικό διάστημα για την ολοκλήρωση του τεράστιου έργου της οριστικής αποκατάστασης των περιοχών εκμ/σης συνολικής έκτασης περίπου 150.000 στρεμμάτων, συγκριτικά με τον αρχικό σχεδιασμό. Όσο ενωρίτερα από το 2028 διακοπεί η λειτουργία κάποιων ή πολλών από τους ΑΗΣ της περιοχής, άρα και αντίστοιχων λιγνιτωρυχείων, τόσο πιο επείγουσα, δυσκολότερη και δαπανηρότερη καθίσταται η ορθολογική αποκατάσταση των περιοχών ανάπτυξης των λιγνιτικών εκμ/σεων. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται ταχεία και ρεαλιστική ποσοτική επανεκτίμηση για τα νέα δεδομένα της εξέλιξης των λιγνιτικών εκμεταλλεύσεων (συνολικές εκσκαφές, παραγωγή λιγνίτη, αποθέσεις αγόνων, τελικές επιφάνειες αποθέσεων, τελικές θέσεις μετώπων εκσκαφής και απόθεσης αγόνων των επί μέρους ορυχείων κλπ) και προκαθορισμός των τελικών χρήσεων γης μετά την αποκατάσταση των εδαφών στις περιοχές εκμ/σης. Προφανώς επηρεάζεται δραστικότατα το κοινωνικοοικονομικό γίγνεσθαι της περιοχής Πτολ/δας – Αμυνταίου και αναπτύσσεται, ήδη, κρίσιμος διάλογος μεταξύ των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών φορέων της περιοχής, της ΔΕΗ ΑΕ και της κεντρικής διοίκησης της χώρας για τη λήψη πολλών καθοριστικών για το μέλλον της περιοχής αποφάσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
