 |
|
|  Τρίτη 7/1
Τεχνολογία
Η Toyota θα κατασκευάσει μια μίνι «πόλη του μέλλοντος» στην Ιαπωνία
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η εταιρεία Toyota ανακοίνωσε στη διεθνή έκθεση ηλεκτρονικών CES 2020 στο Λας Βέγκας ότι σχεδιάζει να κατασκευάσει το πρωτότυπο μιας «πόλης του μέλλοντος» στους πρόποδες του όρου Φούτζι στην Ιαπωνία. Η μικρή πόλη, που θα αποτελέσει ένα «εργαστήριο» εφαρμογής καινοτομιών, θα διαθέτει ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει στον τομέα της τεχνολογίας, όπως κυψέλες καυσίμου υδρογόνου, πλήρως αυτόνομα οχήματα με μηδενικές εκπομπές ρύπων, «έξυπνα» σπίτια, οικιακά και άλλα ρομπότ, συστήματα τεχνητής νοημοσύνης κ.α.
Οι υποδομές θα ελέγχονται από ένα ψηφιακό λειτουργικό σύστημα, ενώ άνθρωποι, κτίρια και αυτοκίνητα θα επικοινωνούν συνεχώς μεταξύ τους μέσω διαδικτυακής ανταλλαγής δεδομένων και μιας πληθώρας αισθητήρων, που θα «παντρεύουν» το φυσικό και το ψηφιακό περιβάλλον. Η πόλη θα είναι πλήρως βιώσιμη ενεργειακά, με κτίρια κυρίως από ξύλο, με ελάχιστο «αποτύπωμα άνθρακα», ευρεία χρήση φωτοβολταϊκών στις στέγες, υδροπονικές καλλιέργειες κ.α.
Η πόλη, που θα έχει πολλά πάρκα αναψυχής, ώστε να διευκολύνει την κοινοτική ζωή, θα δημιουργηθεί στις εγκαταστάσεις ενός εργοστασίου που πρόκειται να κλείσει και θα πάρει την ονομασία «Υφασμένη Πόλη», μια αναφορά στο ξεκίνημα της εταιρείας ως κατασκευάστριας κλωστοϋφαντουργικού εξοπλισμού. Η φουτουριστική πόλη, με αρχικό πληθυσμό 2.000 ατόμων, θα αποτελέσει μόνιμη κατοικία για υπάλληλους της Toyota, ερευνητές και άλλους κατοίκους.
Το έργο θα ξεκινήσει στις αρχές του 2021 και το κόστος ανέγερσης με πυρήνα μια έκταση 710 στρεμμάτων δεν έχει γίνει γνωστό. Ο σχεδιασμός της πόλης έχει ανατεθεί στον Δανό αρχιτέκτονα Μπιάρκε Ίνγκελς, η εταιρεία του οποίου σχεδίασε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου 2 στη Νέα Υόρκη, τα γραφεία της Google στη Σίλικον Βάλεϊ και στο Λονδίνο, το Lego House στη Δανία και άλλα έργα υψηλού προφίλ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
