 |
|
|  Σάββατο 18/1
΄Αρθρο
Η επιμόρφωση των στελεχών στην ανακυτταρωμένη Τοπική Αυτοδιοίκηση κρίνεται
αναγκαία
Γράφει οΘεόδωρος Σταυριανόπουλος,
MSc Ηθ. Φιλοσοφίας - Μαθηματικός
ΑΘΗΝΑ
Η μετεξέλιξη του τοπίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι τεράστια. Αρχικά με το
νομοσχέδιο «Ι. Καποδίστριας» οι Δήμοι και Κοινότητες της χώρας μας από περίπου 6.500
περιορίστηκαν σε 1033 Δήμους και Κοινότητες και στην συνέχεια με το νομοσχέδιο
«Καλλικράτης» ο αριθμός των Δήμων μειώθηκε στους 325.
Οι Δήμιοι πλέον έχουν γίνει πολύ μεγάλοι και απαιτούν εκτός από υποδομές και
εξοπλισμούς και έμπειρο και επιμορφωμένο αιρετό στελεχιακό προσωπικό.
Δεν είναι δυνατόν οι Αντιδήμαρχοι, οι Αντιπεριφερειάρχες καθώς και οι Πρόεδροι των
αυτοδιοικητικών Οργανισμών να μην διαθέτουν στοιχειωδώς γνώσεις οργανωτικές και διοικητικές
οι οποίες να έχουν προέλθει από κάποια σύντομη και υποχρεωτική επιμόρφωση.
Στην Καλαμάτα στο πρώην ΤΕΙ υπάρχει το μοναδικό τμήμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε όλη
την Ελλάδα. Εκεί κατά την γνώμη μου πρέπει να λειτουργούν ταχύρυθμα σεμινάρια (1-2 μηνών) για
τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Αυτό πέρα του αυτοδιοικητικού επιμορφωτικού
ενδιαφέροντος θα δημιουργούσε και μια κινητικότητα στην τοπική αγορά.
Η παρακολούθηση αυτών των σεμιναρίων θα έπρεπε να ήταν προαπαιτούμενο για τον
καθένα που θα είχε εκλεγεί δημοτικός-περιφερειακός Σύμβουλος και θα εκκαλείτο να αναλάβει
θέση Αντιδημάρχου, Αντιπεριφερειάρχη κλπ.
Οι απαιτήσεις των αιρετών διοικητικών θέσεων με την διευρυμένη μορφή που έχουν λάβει
τόσο οι καλλικρατικοί Δήμοι όσο και οι αποκεντρωμένες εξουσίες που έχουν μεταφερθεί στις
Περιφέρειες απαιτούν ανθρώπους με αυξημένα διοικητικά και οργανωτικά προσόντα.
Σε πολλούς καλλικρατικούς Δήμους αλλά και σε Περιφέρειες τα αναπτυξιακά
αποτελέσματα δεν είναι καλά. Αυτό οφείλεται κατά μέγιστο βαθμό στην άγνοια των αιρετών
στελεχών που τους είχαν ανατεθεί διοικητικές θέσεις.
Οι διοικητικές-οργανωτικές ανάγκες πλέον στους διευρυμένους Δήμους και στις
Περιφέρειες είναι τεράστιες. Καλό θα είναι ο Υπουργός Εσωτερικών στον οποίο υπάγεται η
Αυτοδιοίκηση να επιβάλλει την υποχρεωτική επιμόρφωση των στελεχών αυτοδιοίκησης.
Αυτό για να συμβεί πρέπει να δημιουργηθούν σε εξακτινωμένη μορφή σε Πανεπιστήμια της
χώρα μας τμήματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης όπου από εκεί αφΆ ενός θα αποφοιτούν στελέχη
Αυτοδιοίκησης και αφΆ ετέρου υποχρεωτικά σταδιακά θα επιμορφώνονται τα αιρετά στελέχη της
Αυτοδιοίκησης.
Κτιριακές υποδομές για να στεγαστούν αυτά τα τμήματα υπάρχουν και ίσως να χρειαστεί να
κλείσουν και κάποια άλλα τμήματα των οποίων οι σπουδές τους είναι ξεπερασμένες και να
αντικατασταθούν από τα τμήματα που προανέφερα. Διαφορετικά πολλοί από αυτούς που
εκλέγονται και αναλαμβάνουν διοικητικές θέσεις θα προσπαθούν να μάθουν στου «κασίδη το
κεφάλι».
ΥΓ1. Όλα τα επαγγέλματα για να τα εξασκήσεις τα σπουδάζεις. Μόνο για το επάγγελμα του
πολιτικού δεν υπάρχουν υποχρεωτικές σπουδές. Και μη μου πείτε ότι ο πολιτικός δεν είναι
επάγγελμα! Όταν κάποιος μπαίνει νέος στην πολιτική και βγαίνει γέρος σίγουρα είναι επάγγελμα.
ΥΓ2. Οι παρεμβάσεις των κομμάτων με τις κομματικές επιλογές έχουν διεμβολίσει ικανούς
χαρισματικούς ανθρώπους. Κατά μέγιστο βαθμό εκλέγονται κομματικά στελέχη με μειωμένα
προσόντα, γιατί αυτό εξυπηρετεί τα κόμματα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
