 |
|
|  Kυριακή 19/1
«Κρέμασε το μπουφάν σου, ζέστανε μία ψυχή», μία δράση αλληλεγγύης στην Αθήνα
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μήνυμα αλληλεγγύης για όσους συμπολίτες μας αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ή δεν έχουν στέγη θέλει να στείλει το Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων (Κ.Υ.Α.Δ.Α.) με τη δράση «Κρέμασε το μπουφάν σου, ζέστανε μία ψυχή». Κάθε πολίτης μπορεί να επισκέπτεται το περίπτερο του ΚΥΑΔΑ και να αφήνει στο ειδικό περίπτερο και στους πάγκους που έχουν τοποθετηθεί, μπουφάν (ενηλίκων και παιδικά), που δεν τα χρησιμοποιεί, ώστε να τα χαρίσει σε ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Τα μπουφάν αυτά στη συνέχεια θα συλλέγονται και θα διατίθενται είτε σε άπορες οικογένειες είτε σε άστεγους, ειδικότερα μάλιστα αυτή την περίοδο που οι θερμοκρασίες είναι αρκετά χαμηλές.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, Γρηγόρη Λέων, πρόκειται για μία πρωτοβουλία των διοργανωτών του Eco- Fest 2020 στην οποία ανταποκρίθηκε το ΚΥΑΔΑ και η ανταπόκριση από την πρώτη μέρα ήταν αρκετά μεγάλη. «Πέρασα από το περίπτερο με τον κ. Μπακογιάννη στο πλαίσιο της έναρξης του φεστιβάλ και είδαμε ευτυχώς την κρεμάστρα μας γεμάτη, γεγονός που σημαίνει ότι πράγματι υπάρχει ανταπόκριση. Ασφαλώς δεν επαναπαυόμαστε στην ανταπόκριση της πρώτης μέρας. Είναι πολύ σημαντικό κάθε μέρα να πηγαίνουμε και να αφήνουμε ένα αντικείμενο, το οποίο μπορεί να είναι είτε κάτι χρησιμοποιημένο, είτε κάτι που δεν μας κάνει, αλλά για τους ανθρώπους που θα το παραλάβουν είναι κάτι πραγματικά πολύτιμο», αναφέρει ο κ. Λέων.
Ωστόσο, εκτός από το μήνυμα αλληλεγγύης που στέλνει αυτή η δράση στέλνει και ένα περιβαλλοντικό μήνυμα. «Αυτή η δράση προφανώς είναι και στο πνεύμα και στο νόημα της ανακύκλωσης και της προστασίας του περιβάλλοντος. Αντιλαμβάνεστε πόσες εργατοώρες, πόσα υλικά, πόσοι πόροι δαπανήθηκαν για να γίνει ένα μπουφάν. Αν αυτό το μπουφάν το πετάξουμε στο καλάθι των αχρήστων, των απορριμμάτων, θα πάει χαμένο», εξηγεί ο πρόεδρος του ΚΥΑΔΑ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
