Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 28/1

Κόμπι Μπράιαντ: Το ελικόπτερο πετούσε για 15 λεπτά σε ομίχλη με περιορισμένη ορατότητα και στη συνέχεια συνετρίβη



Flightradar24,New York Magazine,ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Τη μοιραία πορεία του ελικοπτέρου στο οποίο σκοτώθηκαν εννέα άτομα, μεταξύ αυτών και ο θρύλος του NBA, Κόμπι Μπράιαντ και η κόρη του Τζιάνα προσπαθούν να βρουν οι αρχές. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ελικόπτερο έκανε γύρους για 15 λεπτά πάνω από το Μπούρμπανκ, περιμένοντας την άδεια των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας με τον πιλότο να στηρίζεται στην όρασή του κι όχι στα όργανα για να πετάξει, πριν το ελικόπτερο συντριβεί. Το ελικόπτερο πετούσε υπό συνθήκες ομίχλης σε μια τραχιά πλαγιά έξω από το Λος Άντζελες. Οι συνθήκες θεωρούταν επικίνδυνες με αποτέλεσμα οι τοπικές αστυνομικές υπηρεσίες να προσγειώσουν τα ελικόπτερά τους. Το ελικόπτερο του Μπράιαντ άφησε τη Σάντα Άνα στο Orange County, νότια του Λος Άντζελες, λίγο μετά τις 9 το πρωί, σε μία στιγμή που οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες για πτήση. Ο πιλότος είχε ανέβει στα 1.300 πόδια και είχε ορατότητα περίπου πέντε μιλίων. Λόγω των συνθηκών, στηριζόταν στην ικανότητά του να δει κάτω. Γύρο στις 9.20, το ελικόπτερο έκανε κύκλους για περίπου 15 λεπτά ανατολικά του Interstate 5. Οι ελεγκτές είχαν το ελικόπτερο στην αναμονή για περίπου 11 λεπτά, ενώ πρόσεξαν ότι στο Μπούρμπανγκ υπήρχε χαμηλή ορατότητα. Ο πιλότος θα μπορούσε να επικοινωνήσει με τους ελεγκτές και να τους ζητήσει καθοδήγηση, που θα του επέτρεπαν να κάνει πλοήγηση του σκάφους μέσα στα σύννεφα. Ωστόσο, όταν οι πιλότοι πετούν πάνω από το IFR, μπορεί να πάρει πολύ χρόνο, ειδικά στην νότια Καλιφόρνια, όπου η κυκλοφορία είναι επιβαρυμένη. Σύμφωνα με δηλώσεις του Πολ Κλάιν, βοηθού καθηγητή στο City University της Νέας Υόρκης, στο New York Magazine, η πτήση εντός FIR σημαίνει ότι θα μπορούσε κάποιος να βρίσκεται στην αναμονή για περίπου μία ώρα. «Είσαι ένας από αυτούς που περιμένουν και δεν έχει σημασία εάν είσαι ο Κόμπι Μπράιαντ», πρόσθεσε. Το αεροσκάφος συνέχισε την πορεία του και γύρω στις 9.40 στράφηκε προς τα δυτικά. Τέσσερα λεπτά αργότερα, στις 9.44 το πρωί, το ελικόπτερο γύρισε και πάλι προς τα νοτιοανατολικά και ανέβηκε σε ύψος άνω των 2.000 ποδιών, σε μια προσπάθεια να απομακρυνθεί από το έδαφος. Με βάση τα ηχητικά πριν τη συντριβή, ελεγκτής είπε στον πιλότο ότι πετάει πολύ χαμηλά για να εντοπιστεί από τα ραντάρ. Όμως η συγκεκριμένη φράση δεν αποτελούσε σήμα κινδύνου, καθώς το ελικόπτερο ανέβαινε εκείνη τη στιγμή και ο ελεγκτής αναφερόταν στην τεχνική δυσκολία με την ανάγνωση δεδομένων αντί να προειδοποιεί για μια επικείμενη συντριβή. Έπειτα, το ελικόπτερο κατέβηκε και συνετρίβη στην πλαγιά σε ύψος 1.400 ποδιών, σύμφωνα με τα στοιχεία του Flightradar24.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία