 |
|
|  Τετάρτη 4/3
Στέιτ Ντιπάρτμεντ
Η Άγκυρα δεν λειτουργεί με καλή πίστη - Γι' αυτό απομονώθηκε στην ανατολική Μεσόγειο
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Στην εκτίμηση ότι η Τουρκία έχει οδηγηθεί στο περιθώριο της ενεργειακής εξίσωσης της Ανατολικής Μεσογείου με δική της υπαιτιότητα προχώρησε ο Τζόσουα Βολζ, ανώτερος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για θέματα ενέργειας, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης που πραγματοποιήθηκε στο Κογκρέσο υπό την αιγίδα της κοινοβουλευτικής ομάδας για θέματα ενέργειας και γεωπολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο και τη συνεργασία του Ελληνοαμερικανικού Ινστιτούτο.
Σχετικά με την ενδεχόμενη συμμετοχή της Τουρκίας στο «Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο» (East Med Gas Forum), ο αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ διατύπωσε την πάγια αμερικανική θέση που θέλει την Ουάσιγκτον να στηρίζει όλες τις περιφερειακές συνέργειες υπό την προϋπόθεση ότι προωθούν εκ της φύσεως τους τη συνεργασία χωρίς αποκλεισμούς.
Στο σημείο, όμως, αυτό διευκρίνισε ότι αποτελεί βασική προϋπόθεση για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη «να ενεργούν με καλή πίστη και σύμφωνα με τις διεθνείς βέλτιστες πρακτικές και το διεθνές δίκαιο». Λίγο νωρίτερα, είχε αναγνωρίσει ότι η Άγκυρα «δεν ενεργεί με καλή πίστη» και συνεπώς έχει αποκλειστεί από τις ενεργειακές πρωτοβουλίες της περιοχής λόγω της δική της στάσης.
«Δυστυχώς, λόγω των ενεργειών στις οποίες έχει προβεί, η Τουρκία δεν είναι ευπρόσδεκτη στα φόρουμ που έχουν δημιουργηθεί για να διευκολύνουν αυτού του είδους τις συνομιλίες στην περιοχή. Δεν ενεργεί με καλή πίστη. Κάνει πράγματα που είναι εκ φύσεως προκλητικά. Δεν διευκολύνει την αξιοποίηση των πόρων, αλλά προσπαθεί να σταματήσει την αξιοποίηση αυτών των πόρων», τόνισε χαρακτηριστικά.
Παρόλα όμως αυτά, ο Τζόσουα Βολζ έχει σχηματίσει την εικόνα ότι οι περιφερειακοί εταίροι της Ουάσιγκτον είναι έτοιμοι να καλωσορίσουν την Άγκυρα στον ενεργειακό διάλογο για τη περιοχή υπό την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα αναθεωρήσει τη στάση της.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
