 |
|
|  Τρίτη 10/3
Διεθνή χρηματιστήρια
Ημέρες... Δίδυμων Πύργων και Lehman Brothers, λόγω πετρελαίου και κορωνοϊού
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Με μεγάλη πτώση, τη χειρότερη των τελευταίων ετών, έκλεισαν την Δευτέρα τα κυριότερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια, με φόντο τις ανησυχίες για την επιδημία του κορωνοϊού και την καρακρήμνιση της τιμής του πετρελαίου.
Στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης, ο δείκτης Dax υποχώρησε κατά 7,94%, πέφτοντας στις 10.625,02 μονάδες, μειωμένος κατά 916,8 μονάδες. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πτώση για τον συγκεκριμένο δείκτη από την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ο δείκτης MDax κατέγραψε μικρότερη πτώση, κατά 6,70% και έκλεισε στις 23.091,71 μονάδες.
Να σημειωθεί ότι από τις αρχές του έτους ο Dax έχει χάσει το 19,81% της αξίας του.
Στο Χρηματιστήριο του Παρισιού, ο πανικός λόγω της επιδείνωσης της επιδημίας και την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ ΟΠΕΚ και Ρωσίας για την παραγωγή πετρελαίου είχε ως αποτέλεσμα ο δείκτης CAC 40 να υποχωρήσει στις 4.707,91 μονάδες, μειωμένος κατά 8,39%. Αυτή ήταν η χειρότερη συνεδρίαση από το 2008.
Το Χρηματιστήριο του Λονδίνου έκλεισε επίσης με μεγάλη πτώση, κατά 7,69%, στις 5.965,77 μονάδες.
Παράλληλα, η τιμή του πετρελαίου κατακρημνίστηκε στη Νέα Υόρκη, μετά την αποτυχία των συνομιλιών μεταξύ Ρωσίας και Σαουδικής Αραβίας αναφορικά με την παραγωγή του «μαύρου χρυσού».
Το ελαφρύ αργό (WTI) παράδοσης Απριλίου έχασε 10,15 δολάρια το βαρέλι μέσα σε μία ημέρα και έκλεισε στα 31,13 δολάρια, τιμή μειωμένη κατά 25%.
Το Μπρεντ της Μαύρης Θάλασσας, λίγα λεπτά πριν από το κλείσιμο στο Λονδίνο, διαπραγματευόταν στα 34,40 δολάρια το βαρέλι, καταγράφοντας πτώση 24%.
Η κρίση στην αγορά πετρελαίου έγινε η «θρυαλλίδα» για ένα χρηματιστηριακό «λουτρό αίματος» αλλά και μια πανικόβλητη στροφή προς τα θεωρούμενα επενδυτικά καταφύγια - το οποίο έχει προηγούμενο μόνο στο 2008 και τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
