Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 17/3

«Edge»: Το πιο ψηλό στο δυτικό ημισφαίριο μπαλκόνι με θέα



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Τους πρώτους επισκέπτες καλωσόρισε το «Edge», το υψηλότερο στο δυτικό ημισφαίριο μπαλκόνι με θέα. Σε ύψος 335 μέτρων από την είσοδο του Hudson Yards, στην West Side του Μανχάταν, σχεδιάστηκε για να «φέρει τους επισκέπτες εκτός του πεδίου άνεσής τους». Βρίσκεται στον 100ό όροφο του υψηλότερου κτηρίου της περιοχής και διαθέτει ένα μερικώς υάλινο δάπεδο και υάλινα παραπέτα που σχηματίζουν γωνία. Τόσο η «Άκρη (ή, Μύτη)» όσο και ο υπόλοιπος ουρανοξύστης σχεδιάστηκαν από το αρχιτεκτονικό γραφείο KPF (τα εσωτερικά σχεδίασε το γραφείο Rockwell Group). Η πρόσβαση στο «Edge» γίνεται μέσω του «The Shops & Restaurants», του mall στο εσωτερικό του Hudson Yards. Τους επισκέπτες υποδέχεται μια πολυμεσική εμπειρία -σχεδιασμένη από το LAB at Rockwell Group- και, στη συνέχεια, ένας ανελκυστήρας τους μεταφέρει εντός 52 δευτερολέπτων στην 700 τετραγωνικών μέτρων πλατφόρμα θέασης. Η οποία προεξέχει σχεδόν 24 μέτρα από τον 100ό όροφο του κτηρίου, προσφέροντας ανεπανάληπτη πανοραμική θέα του φημισμένου περιγράμματος κτηρίων στον ορίζοντα της Νέας Υόρκης - αλλά και πέρα από αυτό. Το μάτι φτάνει σε απόσταση 129 χιλιομέτρων! Στο μέσον της πλατφόρμας, οι επισκέπτες με θάρρος διασχίζουν μια υάλινη επιφάνεια, βλέποντας τους δρόμους του Μεγάλου Μήλου, εκατό ορόφους πιο χαμηλά. Ενθαρρύνονται να ακουμπήσουν στα ύψους 2,7 μέτρων υάλινα παραπέτα, για να έχουν ακόμη καλύτερη θέα. Επιπλέον, μια εξωτερική κλίμακα οδηγεί σε χώρο για να κάτσει κανείς και, άνετα, να απολαύσει τη θέα πάνω από τα υάλινα παραπέτα. «Θέλαμε πραγματικά να δημιουργήσουμε κάτι που να δίνει δυνατότητα μιας διαφορετικής θέας της πόλης και μιας διαφορετικής εμπειρίας» εξηγεί η Marianne Kwok, διευθυντικό στέλεχος της KPF. «Δεν υπάρχουν μεταλλικά στηρίγματα στο γυαλί, και μεταξύ των τμημάτων του υπάρχουν μικρά ανοίγματα ώστε να χωρά η κάμερα ενός κινητού και να μπορεί κανείς να πάρει ανεμπόδιστα φωτογραφία» πρόσθεσε. Έναν όροφο πιο πάνω, φιλοξενούνται εστιατόριο, μπαρ και χώρος εκδηλώσεων. Το πρόγραμμα «Ήχος και Φως» του πρότζεκτ, που σχεδίασε το L' Observatoire International, ξεκινά τον Απρίλιο. Το «Edge» υποδέχεται επισκέπτες κάθε μέρα, 365 μέρες τον χρόνο, από τις 8 το πρωί ως τα μεσάνυχτα.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία