 |
|
|  Σάββατο 21/3
Κόλπα στο Χρηματιστήριο τής Νέας Υόρκης
Δύο γερουσιαστές φέρονται ότι καταχράστηκαν πληροφορίες και πούλησαν μετοχές πριν καταρρεύσει η Wall Street
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Δύο Αμερικανοί γερουσιαστές βρέθηκαν την Παρασκευή στο μάτι του κυκλώνα, αφού έγινε γνωστό ότι πούλησαν τις μετοχές τους πριν καταρρεύσει το Χρηματιστήριο, όταν η κυβέρνηση υποβάθμιζε ακόμη την απειλή του νέου κορωνοϊού στις ΗΠΑ.
Η οργάνωση Crew (Πολίτες για την Υπευθυνότητα και τη Δεοντολογία στην Ουάσινγκτον) ζήτησε επισήμως από την Επιτροπή Δεοντολογίας της Γερουσίας να κρίνει αν οι Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές Ρίτσαρντ Μπερ και Κέλι Λέφλερ διέπραξαν το αδίκημα της κατάχρησης εμπιστευτικών πληροφοριών, κάτι που οι ίδιοι αρνούνται.
«Δεν γνωρίζουμε αν αυτοί οι γερουσιαστές πούλησαν τις μετοχές τους ακριβώς πριν καταρρεύσουν οι αγορές βασιζόμενοι σε μη δημοσιοποιημένες πληροφορίες ή αν τις πούλησαν για άλλους λόγους», γράφει η Crew στο αίτημά της. Όμως «σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, κάθε ένδειξη ότι ένας γερουσιαστής μπορεί να καταχράστηκε το αξίωμά του για να αποφύγει μια προσωπική απώλεια αποτελεί αιτία βαθύτατης ανησυχίας», συνέχισε.
Ο γερουσιαστής Μπερ πούλησε στις 13 Φεβρουαρίου μετοχές αξίας μεταξύ 628.000-1,7 εκατ. δολαρίων. Επρόκειτο για μετοχές του ξενοδοχειακού και τουριστικού τομέα, που έχουν πληγεί σκληρά από τα μέτρα για την αναχαίτιση της πανδημίας. Η Λέφλερ, σύζυγος του Τζέφρι Σπρέκερ, του προέδρου του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, πούλησε μετοχές αξίας έως και 3 εκατομμυρίων δολαρίων από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τις 14 Φεβρουαρίου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υποβάθμιζε ακόμη τους κινδύνους από την ασθένεια Covid-19 στις ΗΠΑ, από την οποία έχουν προσβληθεί περισσότεροι από 16.000 άνθρωποι και έχουν πεθάνει τουλάχιστον 210 στη χώρα, σύμφωνα με τον πιο πρόσφατο απολογισμό.
Ο Μπερ, που είναι πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας και η Λέφλερ, η οποία είναι μέλος της Επιτροπής Υγείας, είχαν πρόσβαση στις προειδοποιήσεις των υγειονομικών αρχών, γεγονός που ενισχύει τις υποψίες σε βάρος τους.
«Ο Μπερ γνώριζε πόσο σοβαρό ήταν. Πρέπει να παραιτηθεί», εκτίμησε το ανερχόμενο αστέρι των Δημοκρατικών, η βουλευτής Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτές.
«Η απόφασή μου να πουλήσω μετοχές βασίστηκε αποκλειστικά σε δημόσιες πληροφορίες», απάντησε ο Μπερ, διευκρινίζοντας ότι ζήτησε και ο ίδιος να ερευνηθεί το θέμα από την Επιτροπή Δεοντολογίας της Γερουσίας. Από την πλευρά της, η Λέφλερ έκανε λόγο για «γελοία και αβάσιμη επίθεση» σε βάρος της και διαβεβαίωσε ότι οι αποφάσεις που αφορούν το χαρτοφυλάκιό της λαμβάνονται αποκλειστικά από επενδυτικούς συμβούλους.
Και άλλοι αιρετοί, όπως η Δημοκρατική γερουσιαστής Ντάιαν Φαϊνστάιν και ο Ρεπουμπλικάνος Τζέιμς Ινφοχ πούλησαν μετοχές στο ίδιο διάστημα, όμως έδωσαν εξηγήσεις και δεν στοχοθετούνται από την Crew.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
