Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τρίτη 24/3

΄Αρθρο

ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΙ... ——————— Ή μήπως δεν καταλάβαμε;

Γράφει ο Δημοσιογράφος ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΝΤΗΛΑΣ



Λάρισα

ΚΑΙ ξαφνικά με τον κορονοϊό, πρέπει να καταλάβαμε ότι όλα σε τούτο τον κόσμο είναι μάταια. Ή μήπως δεν το καταλάβαμε τελικά; Όπως και να έχει, εμείς όλοι που συνεχίζουμε σήμερα να διαβάζουμε και να γράφουμε, (που σημαίνει με απλά λόγια ότι ζούμε, ότι είμαστε καλά δηλαδή, στο σπίτι μας και όχι σε νοσοκομείο ίσως διασωληνωμένοι), αν γινόταν εκείνους που έφυγαν εξαιτίας της πανδημίας που πλάκωσε την ανθρωπότητα, να τους ρωτούσαμε, αν το πίστευαν ή όχι αυτό που θα πάθαιναν, θα είχαμε μια καθαρή αποτύπωση της πραγματικότητας και μάλλον θα μακάριζαν την τύχη μας, γι αυτό απο το οποίο εμείς (για την ώρα ίσως) φαίνεται να την γλυτώσαμε!

ΚΑΙ επειδή, εκείνο το «τέλος καλό όλα καλά» μάλλον δεν πρόκειται σύντομα να το πούμε, ένεκα που η ανθρωπότητα μαστίζεται από έναν ανεξιχνίαστο και αόρατο εχθρό, η επόμενη πανδημία προετοιμάζεται ήδη να μας επισκεφθεί, λες και κάποια ανώτερη δύναμη αποφάσισε να αραιώσει τον πληθυσμό του πλανήτη, όπως αραιώνουν στο φύτεμα οι αγρότες, τα... σκόρδα στον Πλατύκαμπο!

ΒΑΛΑΜΕ όμως μυαλό μετά από τόσους θανάτους; Υπήρξαμε, τις πρώτες κρίσιμες για την εξάπλωση του ιού ημέρες, πειθαρχημένος λαός στα κελεύσματα της πολιτείας και της επιστήμης, ή δεν πειθαρχήσαμε; Κλείσαμε σχολεία για να μείνουν τα βλαστάρια μας σπίτι, ή για να ...κοπροσκυλιάζουν, αρχικά στις καφετέριες και ύστερα αφού τις κλείσαμε, στα πάρκα ή ομαδικά σε σπίτια; Ελέγξαμε ποτέ το πηγαινέλα των χιλιάδων λαθρο-μεταναστο-προσφύγων που βρίσκονται στην επικράτεια; Τους τσεκάραμε ποτέ αυτούς ...μικροβιακώς; Τιμωρήσαμε κανέναν από τους αποκαλούμενους ελληναράδες, για την αισχροκέρδεια που εκτινάχθηκε, με τις μάσκες, τα αντιιικά σκευάσματα τις κρέμες και τα προστατευτικά οινοπνευματο-καλλυντικά; Βρέθηκε ενας εισαγγελέας ή μια υπουργική αρχή να βουτήξει για αισχροκέρδεια εταιρείες και καναλάρχες που διαφημίζουν στην τηλεόραση τις μάσκες και τα οινοπνεύματα των 10 και 20 ευρώ; Οι 4 μάσκες για άλλους είναι όσο ένα μεροκάματο αθεόφοβοι! Απολυμάναμε τους κοινόχρηστους χώρους της πολυκατοικίας μας ασανσέρ και πόμολα ή πόρτες, δίχως να θεωρήσουμε ότι είναι δουλειά του γείτονα; Καταφέραμε να ελέγξουμε την εφηβική ανοησία και απερισκεψία των παιδιών μας να βγαίνουν βόλτες σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Αποτρέψαμε αποτελεσματικά τους ηλικιωμένους να μην λιάζονται στις πλατείες και να μην μπαινοβγαίνουν στα σούπερ μάρκετ για πάμπερς και γιαούρτια;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ οι περισσότεροι τίποτα δεν κάναμε από όλα αυτά... Κανείς ακόμα στον κόσμο ολόκληρο δεν γνωρίζει πόσοι θα πεθάνουμε από αυτή την πανδημία. Στο τέλος της κρίσης όμως (αν και όταν υπάρξει) όλοι θα γνωρίζουμε ποιοί λαοί υπήρξαν περισσότερο οργανωμένοι, πειθαρχημένοι και αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση αυτού του μικροβιακού παγκόσμιου πολέμου... Ευχή όλων μας είναι να κερδίσουμε όσες πιο πολλές μάχες γίνεται σ´ αυτήν την παγκόσμια δοκιμασία.


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία