Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Tρίτη 7/4

«Lockdown», ένα θρίλερ πανδημίας που είχαν απορρίψει οι εκδότες και τώρα σπεύδουν



ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μένοντας σπίτι για να μην συμβάλλουμε στη διάδοση του κορονοϊού, πολλοί ανατρέχουμε σε λογοτεχνήματα που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο αναφέρονται σε πανδημίες. Από την «Πανούκλα» του Αλμπέρ Καμί μέχρι το «Δεκαήμερο» του Βοκάκιου (αναζητώντας στο τελευταίο, παράδειγμα «κοινωνικής αποστασιοποίησης»). Το 2005, ο Σκωτσέζος συγγραφέας Peter May έγραψε ένα θρίλερ πανδημίας που οι εκδότες απέρριψαν. Τώρα, 15 χρόνια αργότερα, έσπευσαν να εκδώσουν το «Lockdown». To δυστοπικό μυθιστόρημα διαδραματίζεται στο Λονδίνο, επίκεντρο παγκόσμιας πανδημίας που υποχρεώνει τις Αρχές να επιβάλλουν λουκέτο. Ο May χρησιμοποίησε βρετανικά και αμερικανικά ντοκουμέντα του 2002 ετοιμότητας για περίπτωση πανδημίας ώστε να κάνει το μυθιστόρημά του όσο το δυνατόν ρεαλιστικό. «Την εποχή που έγραφα το βιβλίο, οι προγνώσεις των επιστημόνων έκαναν λόγο για το ότι η νόσος των πτηνών θα ήταν η επόμενη πανδημία» εξήγησε, μιλώντας στο CNN, ο May. «Ήταν κάτι πολύ, πολύ τρομακτικό και μια πραγματική πιθανότητα και, κατά συνέπεια, έκανα μεγάλη έρευνα όταν μου ήρθε η ιδέα. Τι θα συνέβαινε αν αυτή η πανδημία ξεκινούσε από το Λονδίνο; Τι θα μπορούσε να συμβεί αν σε μια τέτοια πόλη έμπαινε καθολικό λουκέτο;» Χρόνια πριν, οι εκδότες τού επέστρεψαν το μυθιστόρημα ως «εξαιρετικά μη ρεαλιστικό και παράλογο», όπως ανέφερε ο σεναριογράφος που είχε γίνει συγγραφέας. Και το «κλείδωσε στο ντουλάπι», ξέχασε ακόμη και την ύπαρξή του. Έως ότου ένας θαυμαστής του τον ρώτησε στο Twitter γιατί δεν γράφει ένα μυθιστόρημα με σκηνικό μια πανδημία. «Για λίγο, κοντοστάθηκα. Μετά συνειδητοποίησα ότι το είχα κάνει. Μίλησα στον εκδότη μου γι' αυτό, κι έπεσε απ' την καρέκλα του. Το διάβασε όλο σε ένα βράδυ και το επόμενο πρωί είπε: "Αυτό είναι φανταστικό. Πρέπει να το εκδώσουμε αυτό, τώρα"».

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία