 |
|
|  Σάββατο 2/5
Πειρατική επίθεση δέχθηκε ελληνόκτητο δεξαμενόπλοιο στη Νιγηρία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Πειρατική επίθεση δέχθηκε ελληνόκτητο πλοίο την Πέμπτη ενώ έπλεε 178 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά του Λάγος της Νιγηρίας. Απήχθησαν 10 ναυτικοί, μεταξύ των οποίων κανείς δεν είναι Έλληνας. Πρόκειται για το product tanker, “Vemahope” και η επίθεση έγινε με ταχύπλοο στο οποίο επέβαιναν οι πειρατές.
Πλοιοκτήτρια εταιρεία είναι η Rachel Maritimes SA.
Μέσα στο 2020 έχουν απαχθεί από πλοία που ταξιδεύουν στην δυτική Αφρική συνολικά 42 ναυτικοί.
Σύμφωνα με την εταιρεία συμβούλων ασφαλείας Dryad Global, εντός του 2020 42 μέλη πληρώματος έχουν απαχθεί από πλοία που επιχειρούν στη Δυτική Αφρική.
Η πειρατεία στη δυτική Αφρική έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, εκεί όπου τα πετρελαϊκά συμφέροντα ρίχνουν βαριά της σκιά τους.
Στην ευρύτερη περιοχή μέσα στο 2019 σύμφωνα με την έρευνα της «Risk Intelligence» που δημοσιεύθηκε στις αρχές του 2020, καταγράφηκαν 100 περιστατικά εκ των οποίων το 1/3 αφορούσε δεξαμενόπλοια όλων των τύπων.
Μεταξύ αυτών και τρία ελληνικά και ελληνικών συμφερόντων πλοία, του Θανάση Μαρτίνου, της Αγγελικής Φράγκου και του Σπύρου Καρνέση .
Μόνο τον περασμένο Δεκέμβριο σημειώθηκαν τρεις μεγάλες επιθέσεις στις οποίες οι πειρατές πήραν ως ομήρους 19,20 και 8 ναυτικούς αντίστοιχα. Σύνολο 47 ναυτικοί.
Από το 2007 το «Risk Intelligence» που συγκεντρώνει στοιχεία από διάφορες πηγές, λαμβάνει 80-140 reports ανά χρόνο για τη συγκεκριμένη περιοχή.
Τα επίπεδα της απειλής διαφέρουν ανάλογα με την περιοχή. Βίαιες είναι οι επιθέσεις που στόχο έχουν την απαγωγή ναυτικών για λύτρα. Οι επιθέσεις αυτές γίνονται σε περιοχές κοντά στο Δέλτα του Νίγηρα ή και σε γειτονικές πλέον χώρες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
