 |
|
|  Τετάρτη 6/5
Περισσότεροι από 100 γιατροί και νοσηλευτές πέθαναν κατά τη διάρκεια της πανδημίας στην Ρωσία
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Η ρωσική εφημερίδα Novaya Gazeta γράφει στο κύριο θέμα της ηλεκτρονικής της έκδοσης με τίτλο «Πέθαναν κατά την εκτέλεση του καθήκοντος», ότι οι γιατροί καταρτίζουν κατάλογο με τους συναδέλφους τους που πέθαναν στην πραγματικότητα κατά την διάρκεια άσκησης των καθηκόντων τους, στον οποίο υπάρχουν περισσότερα από 100 ονόματα, ενώ το υπουργείο Υγείας σιωπά.
Πριν από δύο εβδομάδες στο διαδίκτυο εμφανίσθηκε ένας κατάλογος με τίτλο «Κατάλογος εις μνήμην», στο οποίο υπήρχαν ονόματα Λευκορώσων και Ρώσων γιατρών, νοσηλευτών, υγειονομικών και άλλων ειδικοτήτων του ιατρικού κλάδου που πέθαναν κατά την διάρκεια της πανδημίας.
Στον κατάλογο υπήρχαν περισσότερα από 100 ονόματα. Μεταξύ αυτών ο αναισθησιολόγος Σεργκέι Μπελοσίτσκι, ο ακτινολόγος Βλαντίμιρ Φιόσιν από την περιοχή Ουλιάνοφσκ, η νοσηλεύτρια Ναταλία Χετσούμβα και πολλοί άλλοι. Μεταξύ των γιατρών που έχασαν την ζωή τους υπάρχουν και γιατροί από άλλες χώρες αναφέρει η εφημερίδα, όπως ο Κινέζος Τσαν Τσιουνφέν που πέθανε στην πόλη Ροστόφ επί του Ντόν, ο Ζαν Λουί Καβαλί,,ενώ για πολλούς δεν υπάρχουν λεπτομερείς αναφορές στο διαδίκτυο.
«Απλά μας στέλνουν τα ονόματα εκείνων που τα γνωρίζουν οι συνάδελφοί τους ή οι γνωστοί τους. Δεν ελέγχουμε το κάθε επίθετο», δηλώνει στην εφημερίδα Novaya Gazeta ο καρδιολόγος Αλεξέι Έρλιχ, ένας από τους γιατρούς που συνέταξαν τον κατάλογο αυτό. Ο ίδιος επισημαίνει ότι «είναι μη επαληθευμένος κατάλογος στατιστικών δεδομένων». «Μπορεί να συζητάει κανείς με τις ώρες για το αν ο θάνατός τους προήλθε ή όχι από τον κορωνοϊό», λέει ο Έρλιχ και προσθέτει ότι «αυτός που μπαίνει στον κατάλογο, μπαίνει ως ‘άτομο που πέθανε σε σχέση με τον κορωνοϊό’». «Συνήθως για τον θάνατο ενός γιατρού ή μέλους του νοσηλευτικού προσωπικού μας ειδοποιούν οι συγγενείς του, αλλά πιο συχνά οι συνάδελφοί του», λέει ο Έρλιχ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
