 |
|
|  Πέμπτη 7/5
Παγκόσμια έκκληση
200 καλλιτέχνες και επιστήμονες λένε όχι σε μια «επιστροφή στην κανονικότητα» και ζητούν "ριζικό μετασχηματισμό"
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Μαντόνα, Ρόμπερτ ντε Νίρο, Ιζαμπέλ Ατζανί, Γιάν Αρτίς-Μπερτράν...: διακόσιοι καλλιτέχνες και επιστήμονες από ολόκληρο τον κόσμο απευθύνουν από τις σελίδες της γαλλικής εφημερίδας Le Monde έκκληση εναντίον μιας «επιστροφής στην κανονικότητα» μετά την πανδημία του κορονοϊού και ζητούν έναν «ριζικό μετασχηματισμό» του συστήματος κατά του «καταναλωτισμού».
«Μας φαίνεται αδιανόητο να 'επιστρέψουμε στην κανονικότητα'», γράφει η ομάδα αυτή σε άρθρο, την πρωτοβουλία για το οποίο είχαν η γαλλίδα ηθοποιός Ζουλιέτ Μπινός και ο γάλλος αστροφυσικός Ορελιάν Μπαρό.
Γι' αυτούς η πανδημία της Covid-19 είναι μια «τραγωδία», αλλά «η κρίση έχει το καλό ότι μας προσκαλεί να αντιμετωπίσουμε τα ουσιώδη ζητήματα». «Το πρόβλημα είναι συστημικό», εκτιμά η ομάδα αυτή, στην οποία συμμετέχουν πολλές προσωπικότητες της τέχνης και της επιστήμης, όπως οι ηθοποιοί Ρόμπερτ ντε Νίρο, Τζέιν Φόντα, Κέιτ Μπλάνσετ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μόνικα Μπελούτσι, Γκιγιόμ Κανέ, οι τραγουδίστριες Μαντόνα και Ανζέλ, οι σκηνοθέτες Πίτερ Μπρουκ και Μπετράν Ταβερνιέ, ο φωτογράφος Γιαν Αρτίς-Μπερτράν, νομπελίστες της Ιατρικής, της Χημείας και της Φυσικής, όπως ο Τζέιμς Πιμπλς, ο νομπελίστας της Ειρήνης Μοχάμεντ Γιουνούς...
«Η οικολογική καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη αποτελεί μια 'μετα-κρίση'», διότι «ο καταναλωτισμός μας οδήγησε στο να αρνηθούμε τη ζωή καθαυτή: αυτή των φυτών, αυτή των ζώων και αυτή ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Η ρύπανση, η άνοδος της θερμοκρασίας και η καταστροφή των φυσικών ειδών οδηγούν τον κόσμο σε ένα σημείο ρήξης», συνεχίζει το άρθρο.
Ως εκ τούτου η ομάδα καλεί «επισήμως τους ηγέτες και τους πολίτες να βγουν από την αστήρικτη λογική που εξακολουθεί να επικρατεί για να εργασθούν επιτέλους για μια βαθιά αναθεώρηση των στόχων, των αξιών και της οικονομίας».
Ένας «ριζικός μετασχηματισμός επιβάλλεται σε όλα τα επίπεδα», σύμφωνα με την ομάδα, όμως «δεν θα συμβεί χωρίς μαζική και αποφασιστική στράτευση» διότι «είναι θέμα επιβίωσης όσο και αξιοπρέπειας και συνέπειας», καταλήγει το άρθρο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
