 |
|
|  Πέμπτη 14/5
Η Βραζιλία κορυφαία χώρα «παραγωγής» επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στον κόσμο
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η Βραζιλία είναι η κορυφαία χώρα «παραγωγής» επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στον κόσμο. Αυτό αναφέρει η 55η μηνιαία έκθεση του CIES, διεθνές κέντρο αθλητικών σπουδών, που βρίσκεται στο Νοσατέλ και δημιουργήθηκε σε συνεργασία της FIFA και του Πανεπιστημίου της ελβετικής πόλης, το οποίο μελέτησε τη συμβολή των εθνικών ομοσπονδιών παγκοσμίως από την άποψη της «δημιουργίας» επαγγελματικών παικτών. Στο...δείγμα περιλαμβάνονται 55.865 ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους 2019 σε 132 πρωταθλήματα κορυφαίας ή δεύτερης κατηγορίας από 93 χώρες που καλύπτουν όλες τις ηπείρους. Το δείγμα περιέχει όλα τα βασικά πρωταθλήματα παγκοσμίως, ενώ από την ελληνική Super League «μελετήθηκαν» 517 παίκτες. Η προέλευση των παικτών ορίστηκε στην χώρα όπου μεγάλωσαν και από όπου τελικά αναχώρησαν για ένα ξένο σύλλογο. Για παράδειγμα, ένας ο Ριγιάντ Μαχρέζ, αν και Αλγερινός, θεωρήθηκε Γάλλος στο βαθμό που μεγάλωσε εκεί πριν φύγει για την Αγγλία μετά την μεταγραφή του στην Λέστερ. Η Βραζιλία είναι η πιο αντιπροσωπευτική χώρα μεταξύ των παικτών από τα 132 πρωταθλήματα που μελετήθηκαν. Οι 2.742 Βραζιλιάνοι από το δείγμα έπαιξαν περισσότερα από τρία εκατομμύρια λεπτά το 2019 (1.204 ανά παίκτη κατά μέσο όρο). Μόνο μια άλλη χώρα, η Αργεντινή (2.330), είχε περισσότερους από 2.000 ποδοσφαιριστές στα πρωταθλήματα. Στις δέκα πρώτες θέσεις είναι μια τρίτη χώρα της Νότιας Αμερικής, η Κολομβία (4η), έξι ευρωπαϊκές χώρες, εκ των οποίων η Γαλλία (1.740) βρίσκεται στην η καλύτερη κατάταξη (3η), καθώς και η Ιαπωνία (9η). Εάν περιοριστεί η ανάλυση στους ποδοσφαιριστές που παίζουν εκτός των χωρών όπου μεγάλωσαν, η Βραζιλία διατηρεί την πρώτη της θέση (1.535). Υπάρχουν περισσότεροι Γάλλοι (948) στο εξωτερικό από Αργεντινούς (913), αλλά οι τελευταίοι έχουν παίξει περισσότερα λεπτά. Στην τέταρτη θέση είναι η Αγγλία (554). Τέσσερις αφρικανικές χώρες βρίσκονται στις πρώτες 20 (Νιγηρία, Γκάνα, Σενεγάλη και Ακτή Ελεφαντοστού).
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
