Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κυριακή 17/5

Τρισάγιο του Μητροπολίτη Σύρου, Δωρόθεου, στους τάφους των εξόριστων στη Γυάρο



ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr

Σε κίνηση ενότητας και συναίνεσης προχώρησε ο Μητροπολίτης Σύρου,Δωρόθεος, ο οποίος μετέβη το μεσημέρι τού Σαββάτου με σκάφος στη νήσο Γυάρο .Υστερα από πεζοπορία μιας ώρας, υπό τον καυτό ήλιο, έφθασε από το μικρό προβλήτα στο Κοιμητήριο του νησιού, όπου οι εγκαταλελειμμένοι από το χρόνο και τους ανθρώπους τάφοι μαρτυρούν τα ονόματα όσων εκτοπισμένων ενταφιάσθηκαν εκεί. Αμέσως μετά την άφιξή του, ο Μητροπολίτης Δωρόθεος τέλεσε Τρισάγιο επί των τάφων, τους έρανε με άνθη και ανέγνωσε όσα ονόματα κεκοιμημένων διακρίνονται ακόμη πάνω στους σιδερένιους σταυρούς, με χρονολογίες 1949,1950,1954...Στη συνέχεια, δήλωσε μεταξύ τών άλλων:«Ευχαριστώ το Θεό, που με αξίωσε να έλθω εδώ, στη νήσο Γυάρο, η οποία ιδιοκτησιακά ανήκει στο Δήμο Σύρου-Ερμούπολης και ως εκ τούτου περιλαμβάνεται στην ποιμαντική δικαιοδοσία και ευθύνη της Ιεράς μας Μητροπόλεως, προκειμένου να τελέσω επιμνημόσυνη δέηση στο μικρό αυτό και εγκαταλελειμμένο από τους ανθρώπους κοιμητήριο, το οποίο, μαζί με τα κτίρια του νησιού αποτελεί μέρος της εθνικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.Στα 20 χρόνια της Αρχιερατείας μου, προσπάθησα και άλλες φορές να έλθω στο μαρτυρικό αυτό νησί, αλλά πάντοτε οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες με εμπόδιζαν, πράγμα που μου επέτρεψε η σημερινή νηνεμία.Στους λιτούς και καλυμμένους από την άγρια φύση τάφους τους αναπαύονται συνανθρωποί μας, οι οποίοι στερήθηκαν το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και απομονώθηκαν από τους οικογενείς τους και την κοινωνία.Πριν 18 χρόνια, είχα ζητήσει από το Υπουργείο Πολιτισμού την άδεια να επισκευάσω το Κοιμητήριο αυτό, να περισυλλέξω τα οστά των ενταφιασθέντων και να εγείρω κοινοτάφιο με μαρμάρινο σταυρό, αλλά δεν μου εδόθη, με την αιτιολογία ότι αποτελούσε στοιχείο εθνικής κληρονομιάς και το έργο αυτό είχε ενταχθεί στο γενικότερο σχεδιασμό συντήρησης όλων των οικοδομημάτων της Γυάρου.Σήμερα, 18 χρόνια μετά, δεν έχει γίνει, δυστυχώς, τίποτα! Ταυτόχρονα, θέλω να τελέσω και μνημόσυνο του αοιδίμου Προκατόχου μου Δωροθέου Α’ (Στέκα), ο οποίος τα χρόνια της Δικτατορίας 1967-1974 είχε αλληλογραφία με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο Ά και τους κρατούντες, ζητώντας την απελευθέρωση των κρατουμένων καθώς και την άδεια να τους επισκεφθεί. Η άδεια αυτή ποτέ δεν του δόθηκε...

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία