 |
|
|  Πέμπτη 21/5
Θλιβερό ρεκόρ ανθρωποκτονιών τους πρώτους 4 μήνες του 2020 στο Μεξικό
ΑΠΕ-ΜΠΕ,zougla.gr,protothema.gr
Οι ανθρωποκτονίες που διαπράχθηκαν στο Μεξικό έφθασαν σε επίπεδο άνευ προηγουμένου τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2020, σημειώνοντας άνοδο 2,4% από την αντίστοιχη περίοδο της περασμένης χρονιάς, δείχνουν επίσημα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν χθες Τετάρτη και πιστοποιούν το μέγεθος της πρόκλησης για την κυβέρνηση του προέδρου Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ στην προσπάθειά της να αποκαταστήσει την κοινωνική ειρήνη και την τάξη.
Ο πρόεδρος Λόπες Ομπραδόρ δεσμευόταν πως θα μειώσει τη βία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας αποδίδεται σε συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος, όταν αναλάμβανε τα καθήκοντά του τον Δεκέμβριο του 2018. Όμως ο αριθμός των ανθρωποκτονιών αυξήθηκε σε επίπεδο-ρεκόρ το 2019 και συνέχισε να ανεβαίνει, ακόμα και μετά το lockdown για την αποτροπή της εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2020 οι αρχές κατέγραψαν 11.535 ανθρωποκτονίες, έναντι 11.266 το αντίστοιχο διάστημα της περασμένης χρονιάς, κατά προκαταρκτικά δεδομένα του υπουργείου Ασφάλειας.
Το σύνολο του 2019, στο Μεξικό καταγράφηκαν πάνω από 34.600 ανθρωποκτονίες.
Στα τέλη του Μαρτίου, οι αρχές άρχισαν να επιβάλλουν μέτρα περιορισμού για να αποτρέψουν την εξάπλωση του κορονοϊού, κάτι που ορισμένοι αναλυτές εξέφραζαν ελπίδες πως θα είχε παράπλευρο όφελος τη μείωση της βίας των καρτέλ.
Αλλά αντίθετα, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο διαπράχθηκαν σχεδόν 6.000 φόνοι — πρόκειται για ένα από τα χειρότερα δίμηνα αφότου οι μεξικανικές αρχές ξεκίνησαν να καταγράφουν δεδομένα για το φαινόμενο.
Ο Λόπες Ομπραδόρ έχει πει πως η στρατηγική του είναι και θα παραμείνει διαφορετική από αυτή των προκατόχων του, ότι η προσέγγισή του επικεντρώνεται στα γενεσιουργά αίτια της εγκληματικότητας, ότι θα επιδιώξει αντί να εφαρμόζονται κατασταλτικά μέτρα να μειωθεί η φτώχεια και η διαφθορά.
Αναγνωρίζει όμως πως η κατάσταση επείγει να ελεγχθεί. Αυτόν τον μήνα, έδωσε εντολή στις ένοπλες δυνάμεις να συνεχίσουν να συνδράμουν τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου για άλλα τέσσερα χρόνια, παρατείνοντας μια από τις πολιτικές των προκατόχων του που είχε επικρίνει επανειλημμένα.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
