 |
|
|  Σάββατο 23/5
΄Αρθρο
Το σεξ και η Ιερά Σύνοδος
Γράφει η ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ
ΑΘΗΝΑ
Μα και βέβαια τής πέφτει λόγος της Ιεράς Συνόδου τί πρέπει να
διδαχτούν και τί όχι – κυρίως το δεύτερο – τα παιδιά μας στο σχολείο.
Αν δεν έχουν άποψη οι παπάδες ποιος θα έχει; Ο ειδικός ή ο
εκπαιδευτικός; Και ειδικά το μάθημα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης
που είναι 100% domain της εκκλησίας. Από ‘κει θα πάρουν οι μαθητές τις
σωστές τις βάσεις, μην τα μάθουν στραβά από κάνα επιστήμονα και
τρέχουμε μετά.
Κατ’ αρχάς γιατί να τα μάθουν; Υπάρχει κάποιος λόγος να τα μάθουν πριν
το γάμο; Παρθένοι δεν θα παντρευτούν; Τότε να τα μάθουν και να τα
μάθουν σωστά. Η μελισσούλα με τον μελισσούλο. Η λουλουδίτσα με τον
λουλούδίτσο. Ο πελαργός που εκτοξεύει μωρά στις ταράτσες κι όποιο
ζήσει, έζησε. Και πάνω απ’ όλα ο κρίνος. Που δεν πονάει κιόλας.
Εννοείται μόνο για σύλληψη μιλάμε, για αντισύλληψη ούτε λόγος. Το σεξ
έχει καθαρά αναπαρωγικό χαρακτήρα, η άμβλωση απαγορεύεται εξ ου και τα
έμβρυα μέσα στην κοιλίτσα φωνάζουν ‘μανούλα μη με σκοτώσεις’.
Το χειρότερο είναι πως αυτοί που θρηνούν το ‘αγέννητο παιδί’ όπως το
λένε, όταν γεννηθεί, ούτε που να το φτύσουν. Κι αυτό και τη μάνα του
την αστεφάνωτη στέλνουν στο πυρ το εξώτερον. Άπαξ και γεννήθηκε να
πάει να κόψει το λαιμό του. Το μπάσταρδο. Το μούλικο. Ουαί υμίν
γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές.
Μα και βέβαια πέφτει λόγος στην Ιερά Σύνοδο και στον κάθε άσχετο για
τη διδακτέα ύλη. Για όλα τα μαθήματα. Ο παπάς δεν θέλει τη σεξουαλική
διαπαιδαγώγηση, ο Άδωνις της καρδιάς μου δεν θέλει την κοινωνιολογία
γιατί σου λέει τονε κάνει κουμούνι τον άλλονε. Δεν είναι τυχαίο που
όλοι οι Έλληνες κοινωνιολόγοι κραδαίνουν κονσερβοκούτια για να βγάζουν
τα μάτια των αστώνε. Προσωπικά έχω δει τον Βέλτσο με αμπέχωνο και χακί
κασκέτο να κυνηγάει στα βουνά με λάγνο τροχαδάκι αγνές χωριατοπούλες.
Κυρία Κεραμέως, ο κόσμος είναι κακός και άριστα κάνετε που τον έχετε
γραμμένο στα βαρετά σας χαμηλοτάκουνα. Εσείς μόνο τους παπάδες να
ακούτε, άντε και κάναν Άδωνι στα μεγάλα ζόρια. Ειδικά το μάθημα της
σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης ούτε το κατώφλι του σχολείου να μην
διαβεί. Άλλωστε νωρίς είναι ακόμα, δεν μάς κυνηγάει κανείς. Μόνο μια
εικοσαετία έχει που μπήκαμε στον 21ο αιώνα, άσε να μπούμε στον 22ο και
βλέπουμε.
Είναι αδιανόητο να έχει άποψη ο κάθε παπάς για το μάθημα της
σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Είναι αδιανόητο να δίνει αυτός ντιρεκτίβα
σε μια θρησκόληπτη υπουργό. Σε λίγο με το καλό, να στείλουμε τα παιδιά
πίσω – πολύ πίσω - στο Κατηχητικό. Να ξαναδώσουμε βέργα στον δάσκαλο.
Να ξυρίζουμε γουλί τους μαθητές. Να τους φοράμε πηλήκιο. Να
επαναφέρουμε τον Νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού. Κι να καθόμαστε ύστερα
να χαζεύουμε μια κοινωνία βαλσαμωμένη εδώ και εβδομήντα χρόνια.
Κυρία Κεραμέως, σοβαρευτείτε. Είστε νέος άνθρωπος και επιστημόνισσα
ολκής, όπως διαβάζω. Ειλικρινά αυτή την υστεροφημία θέλετε να αφήσετε
πίσω σας; Ειλικρινά θέλετε να ταυτιστεί η θητεία σας με τον σκοταδισμό
και την οπισθοδρόμηση; Οι παπάδες υπουργέ μου, ανήκουν στην εκκλησία
και οι δάσκαλοι στο σχολείο.
Είναι ντροπή αυτό που συμβαίνει. Και την ντροπή την χρεώνεστε εσείς.
Αφήστε λοιπόν, την κοινωνιολογία στο σήμερα και τα λατινικά στο χτες.
Κι επιτέλους βάλτε την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση εκεί που είναι η θέση
της: στα ελληνικά σχολεία. Γιατί το τελευταίο που έχει ανάγκη μια
νοσούσα κοινωνία είναι νέοι άνθρωποι με παλιές ιδέες. Και λυπάμαι που
το λέω, αγαπητή κυρία Κεραμέως, αλλά με μυαλά σαν τα δικά σας δεν πάει
μπροστά αυτός ο τόπος.
Δυστυχώς για σάς και δυστυχέστερα για τα παιδιά μας.
Tο άρθρο τής Κυρίας Ακρίτα ειναι αναδημοσίευση απο τα ΝέαΣαββατοκύριακο
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
